tag:blogger.com,1999:blog-62158160106612601702024-03-14T05:10:24.813+01:00AbeTennis<br><i>"People don't seem to understand, that it's a goddamned war out there" </i>- Jimmy ConnorsUnknownnoreply@blogger.comBlogger240125tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-86232791645799896782009-02-15T18:46:00.001+01:002009-03-23T12:26:16.966+01:00Murray overcomes worn-out Nadal in Rotterdam<strong>Andy on Rafa: “He almost beat me on one leg”<br />Plus: Scot regrets writing book</strong><br /><br />FROM THE ABN AMRO MASTERS 500 IN ROTTERDAM – Rafael Nadal said he arrived in Rotterdam at the start of the week feeling physically ‘so-so’. Three two-plus hour marathons on consecutive nights in Holland didn’t help the recovery process for the Australian Open champion, who paid the price for his amount of court time in recent weeks in the final against Andy Murray. The 21-year-old Scot overwhelmed his completely worn out opponent in the third set: 6-3, 4-6, 6-0. “It shows what a great player he is, that he almost beat me on one leg,” said Murray in his acceptance speech.<br /><br />“I had some problems, but I prefer don’t speak about that,” Nadal said during his press conference. “I tried, I can’t hit the ball in the third and he beat me and [I] congratulate him for that.” Word from the ATP is that Nadal was bothered by a right leg injury, just below his knees. Apparently it’s a ‘completely new’ injury, which had nothing to do with the knee trouble that caused Nadal to miss the end of last season, including the Davis Cup-final and Masters Cup.<br /><br />Nadal appeared to overstretch on a smash early on in the second set, after which he called for the trainer, but he managed to hang tough with Murray by playing all-out attacking tennis and catching the 21-year-old Scot by surprise. The Mallorcan was having trouble pushing off his legs on his serve, which is part of the reason why both players exchanged a whopping seven consecutive service breaks in the set. Nadal’s movement was deteriorating however, and even after he took the second set, there was no jubilant cheer of ‘vamos’ from Rafa, who was emotionally flat throughout the match. Nadal walked towards his bench with his head down, deep down knowing that there was no way he was going to win this match.<br /><br />“It was difficult to play,” Murray said. “His first serve slowed down with 30 km/h [after the medical timeout], so I could get every return back and get the first good hit. Unfortunately I didn’t serve well in the second set, so he was standing inside the baseline and hitting second serve returns so hard. I was feeling pretty rushed.”<br /><br />“Obviously he wasn’t running that hard, but hitting the ball much harder than he was in the first set, and I didn’t know what to do. Because naturally when someone’s hurt, or not running, you just want to get the ball back and make him play a lot of balls. But he didn’t have to do a lot of moving because he was hitting so hard. I really struggled with my serve and got a little nervous, but I started to serve a bit better in the third set.”<br /><br />Murray was surprised Nadal didn’t throw in the towel after he fell behind in the third set and clearly wasn’t able to seriously challenge his opponent.<br /><br />“If he stopped I wouldn’t have thought any less of him,” said the world number four. “There’s a difference of stopping when you’re not feeling great or you have a slight problem, or [when] you can’t move like he had at the end of the match. I was thinking to myself ‘he should stop the match it’s better for him, for his knee’. I have a lot of respect for him. I don’t want to see him making his knee worse. I mean, it wasn’t particularly entertaining towards the end.”<br /><br />Nadal admitted ‘it was an option’ to retire, but he felt it wasn’t the right way to end a tournament. “In final against Murray it’s not nice for him, for me, and the tournament,” he said.<br /><br />The injury from Nadal was a blow to the match, that had started off on a high level in the first set, with both players trying to get on top of the other by going for their shots. Nadal had shown a willingness to play dominating, aggressive tennis throughout the event and he kept it up against Murray. But the courts in Rotterdam were some of the fastest on tour according to the players, and those conditions will always suit Murray’s game better than Nadal’s. The Scot has a greater talent to slice and dice on low skidding balls than the heavy-swinging Spaniard and his flat shots produced some mishits from Nadal that eventually cost the crowd-favorite the opening set.<br /><br />Serving at 1-all in the second set, Nadal called for the trainer and it all went downhill from there.<br /><br />Murray himself was complaining about a sour ankle after his semifinal win on Saturday, which is why he pulled out of Marseille next week, where he won the title last year. “My ankle is still sour, so I’m taking next week off. Make sure I see the physio and get everything checked out,” he said. Murray is scheduled to play in Dubai the following week, just as Nadal. Both players are hopeful they’ll recover in time to head to the Middle East. Nadal insisted his injury is ‘not too serious’.<br /><br />“I have to think positive, no?”, Nadal said. “I start the season like a dream, winning Australia, playing the final here, is a very good result for me, so I’m very happy for that.”<br /><br />Murray has now won 13 out of 14 official matches this year. By winning in Rotterdam he claimed his tenth career title, and second of the season. He also won the tournament in Doha plus the exhibition event in Abu Dhabi, where he beat Nadal, Roger Federer and James Blake. All that’s missing for him now is a Grand Slam-title…<br /><strong><br />MURRAY REGRETS WRITING AUTOBIOGRAPHY</strong><br /><br />There was a long press conference with Murray earlier in the week, during which he was questioned on all sorts of subjects. Among other things, he complained about how he detested the new drug testing rules, which require players to fill in a whereabouts form for where there’ll be during one hour every day. “It’s just something I feel quite strongly about and I hope they change it,” he said.<br /><br />More interesting however was the confession Murray made about his biography ‘Hitting Back’, which was released last year. “I wish I hadn’t done it,” he said. “Sometimes when you’re young, you make some bad decisions, and that wasn’t one of my better ones. I was too young. You know, it was sort of more a financial decision, and that’s something I think as you get older, you learn that money is not the most important thing. I like to make decisions based on what’s best for my tennis, best for my career, best for me and the people that are around me. I’m not planning on doing another one while I’m playing.”<br /><br />On becoming number one, he said: “Nadal could go on to become the best of all time. We don’t know, but he’s for sure going to be one of the best. Federer is very close to becoming the best of all time, so there’s two unbelievable players there right now. If I want to try to overtake them, I’ll need to win two Slams in a year. Right now I’m just focusing on trying to win my first one and then I’ll see.”<br /><br />On rating’s Nadal chances to becoming the best ever: “At the same age I think Federer had two and Nadal has got six. And he’s won on every surface now. I can’t see many people beating him on clay, so I’m guessing he’ll have at least two or three more French Opens, and then it depends on how he does on the other tournaments, but he’s gonna be very close for sure.”<br /><br />Murray was then asked if he liked to watch Pop Idol, after which the reporter wanted to know how talented the Scot himself is as a singer. “Singing is not great,” he said. “My speaking voice isn’t particularly good either,” admitted the man, who quite possibly may never have changed the tone in his voice since the day he come on tour. “But I have the Sing Star Pro, it’s a karaoke game for the PlayStation.”<br /><br />Don’t stop reading just yet, here’s the best one: Asked whether Murray sees himself on the same level as David Beckham, he paused for a few seconds, before cracking up the interview room by saying: “Definitely not looks-wise.”Unknownnoreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-73207497959992339772009-02-12T22:48:00.001+01:002009-03-23T12:23:34.591+01:00Davydenko lashes out at new tournament structure<strong>Plus: Nadal struggles against 17-year-old</strong><br /><br />FROM THE ABN AMRO MASTERS 500 IN ROTTERDAM – Just over two years ago, Nikolay Davydenko was fined $10,000 for saying ‘nobody cared about the tournament’ in Sydney, as in his view the players were all just playing the event to warm up for the Australian Open (which of course is pretty much how it is). In Rotterdam, the 27-year-old Russian threw out similar comments about the new tournament structure, in which the ATP-events are divided into Masters 1000s (the old Masters Series), Masters 500s and 250s. The number stands for the amount of points the tournament winner banks for his ranking.<br /><br />Top-50 players are inclined to show up at eight out of the nine 1000-events. Only Monte-Carlo is not a mandatory tournament. They need to play four from the eleven 500s, free of choice. Adding the four Grand Slams, this makes up for 16 tournaments that count towards a player’s ‘Best 18 Ranking’. That leaves room for two more tournaments of the lower tier, the so-called 250s. Davydenko, tennis’ iron man who has played up to 30 tournaments a season in the past, is none too pleased about the diminishing of the minor events. He referred to it as a ‘strange rule’ in a press conference after his 6-3 6-2 first round win over compatriot Igor Andreev.<br /><br />“If I win four tournaments in the 250, only two are coming in the ranking,” he said. “If I play all 500s losing in first and second round it’s also coming in the ranking. Now you need to make very good results in Masters Series and Grand Slams. All the other tournaments really doesn’t matter. For your ranking, for your position, you don’t care. Because if you win two tournaments in 250, then really, you don’t care. You already have made your ranking, so for what reason do I need to play this tournament? So I think it was not so good make by ATP.”<br /><br />Davydenko, who has meanwhile crashed out in round two against Frenchman Julien Benneteau, said he prefers the old system, without four new mandatory 500-events counting towards his ranking. “I think yes, because everybody have chance then,” the number five said. “You can’t only have concentration in 500-tournaments. You can win ten tournaments in 250 and you’re still number 50 in the world. It can happen because you didn’t make so good result in the Grand Slams, the [Masters 1000 and 500s]. What about this other tournaments? What about this 250s? Because everybody will say [they don’t] care about this tournament then. Because nobody will play, if you have only two of these tournaments in the ranking.”<br /><br />“Tournament directors want to have some top player coming. But then you say, ‘yeah but I need to concentrate for the 500 tournaments, I can not come to the 250’. And then these tournaments can be very bad. Because the last time last year I played very good in the small tournaments. Now I need concentration for Rotterdam, Dubai and what’s coming in the 500s.”<br /><br />Davydenko missed the Australian Open in january due to a heel injury. It was the first time since Wimbledon 2001 that the Russian was missing from a major. “It was surprising because I never [withdrew] from a Grand Slam before,” he said. “All guys already played Australia and for me it’s really tough now to comeback. I never take rest in the beginning of the season or middle of the season. I wanna comeback and hope I starting play well because really December really practicing and then three weeks after Chennai didn’t touch racket. Say like two months no match, no tournament you play. It’s confidence, very low, you know. Feeling not so good.”<br /><br /><strong>17-YEAR-OLD DIMITROV PUSHES NADAL TO THE LIMITS<br /></strong><br />Rafael Nadal has booked his spot in the quarterfinals in Rotterdam, but things went all but smoothly so far for the world number one. Nadal posted a marathon 4-6, 6-2, 7-5 first round win over Simone Bolelli, in which the Italian was hammering forehands similar to the way Verdasco was blasting winners past the Spaniard in the Australian Open semis. In his second round, Nadal was forced to play another tough three-setter against young wildcard Grigor Dimitrov. The Aussie Open champion prevailed after a two-hour-and-26-minute struggle against the 17-year-old Bulgarian: 7-5, 3-6, 6-2. Nadal faced double break point at 2-all in the final set, before taking control of the match. Dimitrov struggled with a left leg injury towards the end.<br /><br />Dimitrov, ranked 478th, is playing in his second ATP tournament, after making his tour debut as a wildcard at another Dutch event in ‘s-Hertogenbosch last year. His signature shot is undoubtedly his beautiful one-handed backhand, with which he also manages to hit some outstanding aggressive slices. Dimitrov came back from a set down to defeat Tomas Berdych in the first round, and was not impressed by the status of his opponent today. He lost his opening service game but hung tough with Nadal, playing aggressively and hitting out on his shots throughout the match. Rafa meanwhile was having a hard time finding his rhythm, regularly missing routine forehands.<br /><br />“I expected a tough match,” Nadal said. “He won against Berdych so he must be playing well, no. Anyway I didn’t play my best, that’s true. I think I made it a little bit easier for him to play well, no. Anyway, sure, he’s very good. He’s young, and he has unbelievable potential for be good player, no, but I didn’t play very well today.”<br /><br />If Nadal doesn’t manage to up his level, he’ll be hard pressed to reach the final in Rotterdam, the event in which he posted his worst result of 2008, by losing to Andreas Seppi in the second round. Nadal will face Jo-Wilfried Tsonga in the quarterfinals and is scheduled to meet Gael Monfils, who beat him in straight sets in Doha earlier this year, in the semis.<br /><br />The court plays fast in the Dutch harbour city and the US Open balls that are used stay low, so the conditions will favour Tsonga in his fourth career meeting with the world number one (Nadal has won two out of their three meetings, with his one loss coming in the Aussie Open semis in 2008). However, the big-serving, power-hitting Frenchman is coming off a title run in Johannesburg straight after the Australian Open and has his country’s event in Marseille coming up next week as well. It raises the question if he completely wants to commit to performing at his best here in Rotterdam. Of course, a match against the world number one is not a bad incentive for that.<br /><br />Andy Murray, the second seed, is the big favorite to reach the final in the bottom half. After a disappointing fourth round exit to Australian Open sensation Fernando Verdasco in Melbourne, Murray beat Andreas Seppi in the second round on Thursday to set up a meeting with French lucky loser Marc Gicquel in the quarterfinals. The resurgent Mikhail Youzhny, a winner in Rotterdam in 2007, or Mario Ancic, could be his semifinal opponent. Ancic upset an underperforming Gilles Simon in three sets.Unknownnoreply@blogger.com72tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-58896432997423419632009-02-01T12:09:00.002+01:002009-03-23T12:12:19.193+01:00Dag 14: De magie van Rod LaverToen Roger Federer drie jaar geleden bij het winnen van de Australian Open de hoofdprijs kreeg uitgereikt van de legendarische Rod Laver, brak hij in tranen uit en kon hij niet meer ophouden met huilen. Drie jaar na dato was Laver vandaag opnieuw van de partij, om in het stadion dat naar hem vernoemd is, de trofeeën te overhandigen aan beide finalisten. De aanwezigheid van de elfvoudig Grand Slam-kampioen maakt duidelijk wat los bij Federer. Terwijl hij aan zijn speech begon na zijn zwaarbevochten nederlaag tegen Rafael Nadal werd Federer opnieuw overmand door de emoties. “Het zal wel weer door Rod komen,” zei de nummer twee van de wereld, voordat hij enkele minuten wegstapte van de microfoon. Vriendin Mirka Vavrinec keek toe met een hand voor haar mond uit verbazing.<br /><br />Nadal begon zijn overwinningsspeech met een verontschuldiging aan zijn grote rivaal. “Sorry voor vandaag, ik weet hoe slecht je je nu voelt,” sprak de nummer één van de wereld genereus en gemeend. Ook zei hij het erg speciaal te vinden om zijn trofee te mogen ontvangen van een legende als Laver.<br /><br />De finale tussen Nadal en Federer was niet zo fenomenaal als de partij die beide kampioenen vorig jaar op Wimbledon speelden, daarvoor was het spelniveau iets te wisselvallig. Dat neemt niet weg dat de wedstrijd de boeken in zal gaan als een van de meest memorabele finales uit de geschiedenis van de Australian Open. Nadal die zijn eerste major op hard courts kon winnen, tegenover Federer die op jacht was naar het Grand Slam-record van Pete Sampras. Het affiche bracht Melbourne haar eerste vijfset-finale in 21 jaar tijd, met een overwinnaar uit Mallorca.<br /><br />Voor Federer was het vooral een wedstrijd van gemiste kansen. In de eerste set liet de drievoudig kampioen in Melbourne een 4-2 voorsprong lopen, maar waar de Zwitser nog meer van zal balen is de manier waarop hij de derde set verloor. Serverend op 4-4 keek Nadal tegen een 0-40 achterstand aan, maar Federer kon geen break forceren. Bij zijn derde mogelijkheid maakte de nummer twee van de wereld zich op voor een tweede service van de Spanjaard, maar Federer sloeg zijn forehand return in het net.<br /><br />Op 5-5 overleefde Nadal nog eens drie break kansen, voordat hij de tiebreak naar zich toe trok. Met een dubbele fout leverde Federer de sleutelset in. “Ik had deze wedstrijd misschien niet mogen verliezen,” verklaarde hij op de persconferentie. Toen Federer nog wel de vierde set wist te winnen maakte het publiek zich op voor een geweldige ontknoping, maar Nadal was eigenlijk van begin tot eind de betere speler in het slotstuk van de wedstrijd.<br /><br />Opmerkelijk was de wijze waarop Federer vanaf een 30-0 voorsprong bij een 1-2 stand, zeven missers op rij produceerde, waarvan één dubbele fout. Hij leidde er zijn eigen ondergang mee in. Toen Nadal zijn service behield voor een 4-1 voorsprong, klonk voor het eerst in de wedstrijd het olé, olé, olé duidelijk hoorbaar van de tribunes. Met een forehand van Federer die over de baseline vloog was even later de partij gespeeld. Nadal viel op zijn rug met zijn armen gestrekt, net zoals hij deed toen hij de Wimbledon-titel won, en precies zoals we hem een kleine 48 uur eerder ook zagen liggen na zijn marathonstrijd met Fernando Verdasco.<br /><br />En zodoende komt er een einde aan het eerste Grand Slam-toernooi van 2009. Nadal heeft zijn nummer één-positie op de wereldranglijst verstevigd en is nu maar liefst titelhouder op drie van de vier majors. Daarbij komt nog eens zijn status als regerend Olympisch kampioen. Nog even en de rivaliteit tussen Federer en Nadal gaat de boeken in als de mooiste aller tijden in de sport. En is het te vroeg om te speculeren over Nadal en het Grand Slam-record? 22 jaar en 6 Grand Slam-titels. Federer had op die leeftijd slechts één Wimbledon-titel op zijn palmares.<br /><br />Het is 02:45 uur en Rafael Nadal is net klaar met zijn persconferentie. De Australian Open 2009 is geschiedenis en de vlucht naar Amsterdam vertrekt over iets meer dan 12 uur. Australië wordt wakker uit haar tennisdroom en keert terug naar haar dagelijkse routine.<br />Ik kan niet wachten op de reis van 24 uur en het temperatuurverschil van 40 graden.<br /><br />De afgelopen twee weken heb ik in mijn blog meerdere keren proberen duidelijk te maken hoe populair tennis hier is in Australië. Maar al mijn pogingen ten spijt, de kwaliteitskrant <em>The Age</em> kwam vandaag met een onmogelijk te overtreffen voorbeeld. Nee, er stond geen grote foto op de voorpagina van Serena Williams met de winnaarstrofee, of een voorbeschouwing op de titanenstrijd tussen Roger Federer en Rafael Nadal. No sir, midden in het finaleweekeinde van het grootste sportevenement van het zuidelijk halfrond opende het dagblad met een foto en groot artikel over een vierjarig Australisch meisje dat traint op een tennisacademie in Florida. Klein in de bovenhoek stonden verwijzingen naar zowel de heren- als vrouwenfinale, verderop in de krant. Wat waren die legendarische woorden van John McEnroe ook alweer? Juist. <em>You can not be serious.<br /></em><br />Terwijl de schoonmaakploeg alle rotzooi aan het opruimen is in de persruimte en de overgebleven journalisten allemaal aan de wijn of Heineken zitten, denk ik terug aan het optreden van Pete Murray voorafgaand aan de vrouwenfinale van gisteren. In zijn nummer <em>opportunity</em> zingt hij met enige regelmaat de woorden <em>‘it’s ending all too soon’</em>. Twee weken toptennis vliegt inderdaad veel te snel voorbij. G’day mates.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-77763081106287835732009-01-31T13:35:00.001+01:002009-03-23T12:08:55.693+01:00Dag 13: Dinara de ballenjongenBosbranden, massale stroomstoringen en het uitvallen van treinen en trams. Op een gegeven moment is een hittegolf niet leuk meer. De thermometer gaf op vrijdag een temperatuur van 45.1 graden aan, en daarmee gaat 30 januari 2009 de boeken in als de op één na warmste dag uit de geschiedenis van Melbourne. Alleen op 13 januari 1939 was het nog warmer. Het werd toen 45.6 graden. Opmerkelijk genoeg was het donderdag en woensdag ook zó heet, dat beide dagen inmiddels tot de tien warmsten aller tijden behoren. Het werd respectievelijk 43.7 en 43.4 graden.<br /><br />Het hotel waar ik verblijf werd gespaard van de grootste ellende – alleen een lift begaf het vanwege de extreme omstandigheden - maar het grote casino op een steenworp afstand moest de deuren sluiten omdat alle stroom uitviel. In totaal werden niet minder dan 500.000 huizen en ondernemingen getroffen in Melbourne en omgeving. De onmenselijke hitte had een groot deel van de stad verlamd.<br /><br />Een temperatuur van tussen de 30 en 35 graden voelde vandaag in vergelijking zeer aangenaam aan. Toen de vrouwenfinale op Melbourne Park eenmaal begon om half acht in de avond, was het heerlijk toeven op de tribune. Niet dat we er met zijn allen lang hebben moeten zitten. Serena Williams was namelijk veel te sterk voor de nerveuze Dinara Safina, die geen moment in de wedstrijd heeft gezeten. De winnares van vandaag zou de nummer één-positie op de wereldranglijst bereiken, en die extra druk was iets te veel voor de onervaren Russin, zo gaf ze na afloop op de persconferentie ook toe.<br /><br />Na 22 minuten had Williams de eerste set met 6-0 op zak, waarbij ze niet meer dan acht punten moest afstaan aan haar opponente. Aan het begin van de tweede set oogde de drievoudig kampioene in Melbourne ietwat nerveus, maar nadat ze in de openingsgame haar servicegame goedkoop inleverde, weigerde Safina te bouwen op haar voorsprong. Met een onnodig gemiste backhand raakte de nummer drie van de wereld de break direct kwijt en daarmee had ze haar laatste kans in feite al verspeeld. Met een dubbele fout ging ook de volgende servicegame van Safina naar Williams, en twee lovegames van de 27-jarige Amerikaanse op eigen opslag brachten haar op een 4-1 voorsprong.<br /><br />Safina brak bijna in huilen uit op de baan, maar kon haar emoties (voorlopig) in bedwang houden. Ze stuitte met haar racket op de grond, voor ze in de volgende game voor het eerst in de partij haar service wist te behouden. Williams kwam echter niet meer in problemen.<br /><br />Het einde van de wedstrijd was typerend voor het entertainmentgehalte van de partij. Geen flitsende winner gevolgd door een uitbarsting van vreugde bracht ons de eerste Grand Slam-winnares van 2009, maar een slap drop shotje van Safina, dat net naast de lijn viel, maar pas laat uit werd gegeven door de lijnrechter. Wat volgde was een lauwe reactie van zowel Williams als het publiek. ‘Oh ja, de wedstrijd is afgelopen’, besefte iedereen na het kleine moment van verwarring. En natuurlijk was er de teleurstelling bij de fans, die op meer hadden gehoopt dan een eenzijdige wedstrijd van 59 minuten.<br /><br />Williams wilde door haar knieën zakken maar leek zich vanwege het tamme applaus dat van de tribunes kwam te bedenken. Ze liep met een enigszins vertwijfelde blik op haar gezicht naar haar box, waar ze het feestje van haar tiende Grand Slam-overwinning vierde. De emoties vielen in het niet bij de extase die we bij haar zagen toen ze vorig jaar de titel op de US Open won. Wilde vreugdesprongen en een schaterlach waar maar gaan einde aan kwam waren de taferelen in New York. Hier in Melbourne bleef het bij een voorzichtige glimlach en enkele high fives met familie en vrienden. Ondertussen zat Safina op het bankje te huilen.<br /><br />De 22-jarige Moskoviete verontschuldigde zich na afloop bij de prijsuitreiking voor haar teleurstellende optreden. “Ik was vandaag slechts een ballenjongen,” vertelde de Russin bij het in ontvangst nemen van haar tweede prijs. Ze voelde zich dus wel heel erg vreemd voor een jongedame.<br /><br />Serena Williams was overigens traditioneel te laat voor haar persconferentie. Toen 20 minuten na de geplande tijd werd aangekondigd dat de kersverse kampioene op weg was naar de interviewruimte, klonk er onder de journalisten een cynisch applaus door de persruimte. Williams was wel weer goed voor een aantal spraakmakende quotes.<br /><br />“Ik had deze overwinning echt nodig,” vertelde ze. “Ik wilde per se die 10e Grand Slam-titel binnenhalen. Ik denk dat ik anders ook nog wel een keer die kans zou krijgen, maar je weet nooit hoe het gaat in het leven.”<br /><br />De nummer één-positie kon de tennisdiva weinig interesseren. “Ik was het helemaal vergeten, tot ze na afloop in mijn box zeiden dat ik nu weer nummer één ben. Ik geloof altijd dat ik de beste ben, of ik nou eerste sta, of honderdste.”<br /><br />En gevraagd of het niet verrassend is dat een set in een Grand Slam-finale met 6-0 gewonnen kan worden, zei Williams: “Je moet nooit verbaasd zijn over iets dat ik doe.”<br /><br />Tot slot wilde iemand nog weten wat Serena verwacht van de mannenfinale tussen Roger Federer en Rafael Nadal. “Ik weet het niet, ik ben een grote fan van allebei. Ik denk dat ik hun handtekeningen wil.” Dat zouden de ballenjongens ook wel willen, of niet Dinara?Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-49756062814120818092009-01-31T07:36:00.000+01:002009-03-23T12:07:09.718+01:00Dag 12: Viva EspañaIs het te vroeg in het seizoen om te spreken van een wedstrijd van het jaar? Na een titanenstrijd van vijf uur en 14 minuten tegen zijn landgenoot Fernando Verdasco, plaatste Rafael Nadal zich voor het eerst in zijn carrière voor de finale van de Australian Open. De wijze waarop dat gebeurde was adembenemend.<br /><br />In de langste wedstrijd uit de historie van het toernooi, veroverde Fernando Verdasco de harten van de tennisfans Down Under. Het spelniveau van de nummer 14 van de wereld was fenomenaal. De kracht waarmee de 25-jarige Madrileen zijn forehands de hele wedstrijd lang door de baan ramde zorgde keer op keer voor verbazing op de tribunes. Het stadion zuchtte van bewondering wanneer Verdasco weer eens een raket lanceerde uit zijn linkerarm, maar net wanneer iedereen in juichen uit wilde barsten, was daar Nadal die keer op keer uit onmogelijke posities de ballen toch nog terug wist te brengen. Ook maakte Verdasco opnieuw indruk met sterk serveerwerk. “Andy!”, riep een fan, verwijzend naar de kanonskogels die Roddick normaal produceert bij zijn opslagen. <br /><br />Er kwam maar geen einde aan het aantal miraculeuze punten in de partij. Wanneer je dacht alles wel gezien te hebben, slaat Verdasco een smash snoeihard tegen de baseline aan, steekt Nadal zijn racket uit en schept de bal in een flitsende reactie terug, en passeert zijn verbaasde tegenstander vervolgens bij de volgende bal met een kort cross geslagen forehand. Mensen op de tribunes schudden hun hoofden van ongeloof. Journalisten op de perstribune zijn voor even weer gewone tennisfans en schreeuwen het uit van plezier. Na nog maar eens een prachtige rally schreeuwt een fan op de tribune: “I love you both!” Zeg dat wel.<br /><br />Terwijl de klok middernacht slaat in Melbourne spelen Nadal en Verdasco de tiebreak van de vierde set. De Rod Laver Arena is niet stil te krijgen en de mensen willen nog lang niet naar huis. Vurig wordt Verdasco aangemoedigd, want iedereen wil een vijfde set zien. Nadal wordt overrompeld en komt met 6-0 achter, en twee punten later heeft Verdasco dankzij een servicewinner de set binnen. Wie niet beter zou weten zou denken dat Jelena Dokic nog aan het spelen was, zo fanatiek reageren de fans op de setwinst van de underdog.<br /><br />Rod Laver, de legende zelve, zit ook in het stadion dat zijn naam draagt, op enkele meters van de perstribune. De inmiddels 70-jarige, elfvoudig Grand Slam-kampioen, verlaat het stadion bij het begin van de vijfde set, maar de Australische tennisheld denkt zeker niet aan opstappen. Even later keert The Rocket terug met een lekker bakje friet.<br /><br />In de vijfde set heeft Nadal een licht overwicht, maar vijf breakkansen zijn aan de nummer één van de wereld niet besteed, totdat Verdasco op 4-5 serveert om in de partij te blijven. Nadat het eerste punt van de game na een uitputtende rally naar Nadal gaat, bezorgen een dubbele fout en een forehandfout van Verdasco de man uit Mallorca drie matchpoints.<br /><br />Nadal vertelde op de persconferentie dat hij op dit moment begon te huilen. Alle spanning en emoties van de heftige strijd werden hem even te veel. Verdasco kwam van 0-40 terug tot 30-40, maar leverde de wedstrijd op de meest afschuwelijke wijze in, door het slaan van een dubbele fout. Nadal viel op zijn rug met zijn armen gestrekt, alsof hij het toernooi had gewonnen. Het is 01:07 uur en twee Spaanse vrienden hebben zojuist geschiedenis geschreven. De wedstrijd gaat de boeken in als de langste partij uit de historie van de Australian Open, en zal tevens worden herinnerd als een van de mooiste duels van het decennium. “Hij verdiende het ook om te winnen,” zei Nadal na afloop, die onder de indruk was van het feit dat zijn tegenstander maar liefst 95 winners sloeg in de partij. “Dat zijn er wel heel veel,” zei hij met een grote lach op zijn gezicht.<br /><br />Nadal plaatste zich dankzij zijn overwinning voor het eerst voor een Grand Slam-finale op hard courts. Het wordt tevens de eerste keer dat hij Federer treft in een major buiten Wimbledon en Roland Garros.<br /><br />De Spanjaard vroeg tijdens de persconferentie enigszins verschrikt hoe laat het was, terwijl hij op zijn horloge keek, maar niet het feit dat we allemaal om 02:45 uur nog in de interviewzaal zaten verbaasde Nadal. “Mijn horloge staat nog op Spaanse tijd,” lachte hij. Roger Federer, die lekker genoot van een extra dag rust terwijl zijn toekomstige tegenstander stond te zwoegen in de late uurtjes, zal ongetwijfeld hebben meegelachen....Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-85541740171798344382009-01-29T13:51:00.001+01:002009-03-23T12:04:13.111+01:00Dag 11: HanddoekenroofHoe weet je dat een land absoluut gek is van tennis? Wanneer een dubbelwedstrijd tussen vier buitenlanders live op de nationale televisie wordt uitgezonden. Het blijft schitterend om mee te maken hoe de Australiërs genieten van de sport. Tijdens commercials worden nieuwe series aangekondigd die ‘starten na het tennis’. De Australian Open is een monument Down Under, waarvoor gedurende twee weken in januari alles moet wijken.<br /><br />De toekomst van het Grand Slam-toernooi is echter onzeker. De licentie van Melbourne om het evenement te organiseren loopt af in 2016, en er zijn flink wat kapers op de kust die het toernooi dolgraag binnen willen halen. Sydney, Doha, Shanghai en Madrid zijn slechts enkele gegadigden en dus ziet het stadsbestuur zich genoodzaakt om te investeren in de toekomst. Deze week werd er een plan onthuld dat het huidige tennispark zal ‘upgraden’ tegen een prijs van 500 miljoen Australische dollars, zo’n 300 miljoen euro. Melbourne hoopt hiermee de licentie voor nog eens 20 jaar toptennis binnen te halen.<br /><br />Er zijn weinig records in de tennissport die nog niet op naam staan van Roger Federer, maar vandaag kwam er toch nog eentje boven water. Federer plaatste zich dankzij zijn overwinning op Andy Roddick voor de 18e keer in zijn carrière voor de finale van een Grand Slam. Ivan Lendl bereikte er in zijn loopbaan eentje meer.<br /><br />Het record waar het echter allemaal om gaat voor Federer is dat van Pete Sampras. De Amerikaan won 14 Grand Slams en Federer kan hem bij winst op zondag evenaren. Gevraagd naar zijn verdere doelstellingen dit jaar vertelde de nummer twee van de wereld heel droog: “Mogelijk mijn eerste titel op Roland Garros binnenhalen, Wimbledon terug veroveren en mijn zesde US Open op rij winnen. Dat heb ik min of meer in mijn hoofd.”<br /><br />Federer was vandaag voor de 16e keer in 18 ontmoetingen te sterk voor Roddick en kan terugkijken op een uitstekend optreden, met slechts 15 onnodige fouten tegenover 51 winners. De Amerikaan was echter wel trots toen hij met een slice backhand vol effect, waar Federer hem juist zo vaak pijn mee doet, een punt maakte. “Eindelijk heb ik je eens te pakken met die bal!”, schreeuwde hij naar de Zwitser.<br /><br />De Zwitserse topjournalist René Stauffer, auteur van de biografie van Roger Federer, zat ook op de perstribune tijdens de wedstrijd. Maar zelfs deze ervaren tennisverslaggever is in zijn hart nog als een kind zo blij dat hij aanwezig is op de Australian Open. Dat bleek wel toen hij iemand op de rij achter hem een camera in de hand drukte, en vroeg of deze een foto wilde maken van hem, met de tennisbaan op de achtergrond. Altijd leuk om later aan de kleinkinderen te laten zien.<br /><br />Nadat Federer zich soepel in drie setjes ontdaan had van Roddick, betrapte Jim Courier betrapte de winnaar na afloop tijdens het on-court interview op het feit dat hij een toernooihanddoek in zijn tas had zitten om mee te nemen. “Probeer je die nou te stelen?”, vroeg de Amerikaan, die zelf twee keer in zijn loopbaan de Australian Open wist te winnen.<br /><br />“Volgens mij kijk je niet goed, ik heb er wel vier inzitten,” grapte Federer terug. De drievoudig winnaar in Melbourne was in een goed humeur en ging nog even door. “Die dingen kosten volgens mij iets van 50 dollar. Ik ben ze aan het opsparen zodat ik ze kan doorverkopen op straat.” Ja, zelfs Roger Federer moet in tijden van economische crisis op de kleintjes letten..Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-46356962644248485862009-01-28T12:41:00.001+01:002009-03-23T12:02:42.159+01:00Dag 10: Avondtennis in de middagHet was vandaag zo warm in Melbourne dat er gedurende de middag buiten de twee grote stadions niet gespeeld kon worden. De <em>Extreme Heat Policy</em> was van toepassing, wat inhoudt dat bij temperaturen boven de 40 graden het spel kan worden onderbroken om de spelers in bescherming te nemen tegen de hitte.<br /><br />In de Rod Laver Arena kon er wel gewoon worden doorgespeeld. Nadat de eerste set gespeeld was bij de partij tussen Serena Williams en Svetlana Kuznetsova werd het dak dicht geschoven en gingen de lampen aan, waardoor de avondsessie ogenschijnlijk al om 14:00 uur van start ging. Toen de scheidsrechter aankondigde dat het dak gesloten zou worden ontstond er luid gejuich op de tribunes. Een groepje fans liet hun waardering voor het besluit merken op wat kartonnen bordjes. ‘Thank you for closing the roof’, hadden zij snel opgeschreven. Tja, een lekker zonnetje is prettig terwijl je een tenniswedstrijd aan het kijken bent, maar bij een temperatuur van 43 graden is er weinig lol meer aan.<br /><br />Het gekke aan de hitte hier in Melbourne, is het feit dat de maximumtemperaturen elke dag pas rond vijf uur in de namiddag worden bereikt. De wind die waait over het park zou normaalgesproken enige verkoeling moeten brengen, maar hier voelt het juist aan alsof iemand met een grote föhn staat te blazen.<br /><br />Overigens had Williams blijkbaar niet zoveel last van de extreme omstandigheden toen ze voor aanvang van de wedstrijd de baan betrad. De drievoudig kampioene in Melbourne completeerde haar warming up met een trainingsjack over haar tennisjurk.<br /><br />Het scheelde niet veel of we hadden vier Russinnen in de halve finales gehad bij het vrouwentoernooi. Kuznetsova leidde met een set en 5-3 tegen Williams, maar won daarna nog slechts één game. Dat had genoeg geweest voor de zege, als de nummer acht van de wereld niet had gewacht tot het begin van de derde set om dat spel te pakken. Williams ging beter spelen naar mate de partij vorderde en was mentaal sterker op de belangrijke momenten.<br /><br />“Ik zei tegen mezelf op de baan dat ik bij een nederlaag terug zou vliegen in economy class,” vertelde Williams op de persconferentie. “En dan niet bij de nooduitgang (met extra beenruimte), maar ergens helemaal achterin. De slechtste plaatsen die er zijn. Die gedachte motiveerde me om wat beter te spelen.”<br /><br />Kuznetsova klaagde na afloop over het feit dat het dak na de eerste set werd gesloten. Liever had ze de partij gewoon in de volle zon uitgespeeld, dan dat de speelomstandigheden zo drastisch werden gewijzigd midden in de wedstrijd. De speelsters werden van de baan gestuurd en het duurde niet minder dan een half uur voor zij hun wedstrijd konden voortzetten.<br /><br />“Het was alsof we twee verschillende wedstrijden speelden,” aldus Kuznetsova. “Ik ben daar zeker boos om. Volgens mij was het gisteren precies hetzelfde weer en toen werd er gewoon met open dak gespeeld. Hoe kan je nou ook in het midden van een wedstrijd het dak sluiten? Ik snap er niks van.”<br /><br />Williams was zo opgelucht met de overwinning dat ze maar bleef lachen in het on-court interview direct na afloop. Ze kreeg een compliment voor haar blauwe tennisjurk en werd gevraagd wie het design daarvoor had gemaakt. “Het is natuurlijk een ontwerp van Nike,” verklaarde de drievoudig winnares in Australië. “Zij maken de beste kleding die er is, maar dat weten jullie ook allemaal. Ze hebben hier ook een mooie winkel op het tennispark.”<br /><br />Eerder in de week dacht Serena ook al goed aan haar sponsor tijdens een interview op de baan. Terwijl ze met haar grote schoudertas van Nike de interviewer tegemoet liep, merkte ze dat de camera’s de tas niet in beeld hadden. Snel gooide ze deze over haar andere schouder zodat het merklogo met grote letters in beeld kwam. Het geld moet ergens vandaan komen, zullen we maar zeggen...Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-90655762513405796082009-01-27T14:06:00.001+01:002009-03-23T11:57:08.682+01:00Dag 9: AnticlimaxAltijd al willen weten hoe het is om Australiër te zijn? Een avondje in de Rod Laver Arena met Jelena Dokic op het centre court bied je die gelegenheid. Het is moeilijk om niet gepassioneerd mee te leven met het fanatieke thuispubliek wanneer je in het stadion zit. Want wie wilt er nou niet dat het sprookje van Jelena Dokic nog langer voortduurt? Maar regels zijn regels, en juichen is op de perstribune niet toegestaan. Dus zitten we allemaal maar te stressen met een hartslag van 180 slagen per minuut.<br /><br />De hitte voelde aan het begin van de avond nog altijd als een warme deken die om je heen sloeg, na een dag waarbij de temperatuur zoals bij het begin van het toernooi weer opliep naar tegen de 40 graden. Er wordt een ware hittegolf verwacht in Melbourne, met maxima van zo’n 43 graden de komende drie dagen.<br /><br />Titelverdediger Novak Djokovic kon de extreme omstandigheden niet aan en moest opgeven in zijn wedstrijd tegen Andy Roddick. Arme Novak, in de nacht van zaterdag op zondag stond hij tot 02:30 uur op de baan en sliep hij niet voor een uur of zes. Zijn verzoek om dan ook vandaag in de avond gepland te worden werd niet gehonoreerd, omdat de Amerikaanse televisie liever zag dat de partij van Roddick gedurende de dag werd ingedeeld. Sport is business. De belangen van een kampioen zijn daarbij minder interessant.<br /><br />Terug naar de wedstrijd waar het alemaal om draaide vandaag. Jelena Dokic stond voor de vijfde keer dit toernooi voor een ‘onmogelijke’ taak. Na vier zwaarbevochten overwinningen op speelsters die ruim 100 tot 170 plaatsen hoger stonden genoteerd op de wereldranglijst, trof de Australische lieveling vandaag nummer 3 van de wereld Dinara Safina. Het kon toch niet zijn dat Dokic, de nummer 187 van de wereld en als wildcard toegelaten tot het toernooi, ook Safina uit het toernooi zou slaan?<br /><br />De perstribune was tot nu toe maximaal voor 60 – 70% gevuld, maar kort na aanvang van de wedstrijd was er geen plaats meer over. Journalisten moesten zelfs zoeken naar een plekje tussen de fans, er zijn namelijk meer mensen geaccrediteerd dan dat er persstoelen zijn.<br /><br />Dokic kwam al direct op achterstand, maar herstelde zich van 3-1 naar 3-3. Een tweede break op 4-4 kwam ze echter niet meer te boven in de eerste set.<br /><br />In de tweede set was het de Australische die twee keer een break voorsprong nam, maar Safina ook tweemaal terug zag komen in de set. Serverend op 4-5 sloegen de zenuwen echter toe bij de speelster die bij toernooiwinst nummer één van de wereld zou worden. Vier dubbele fouten bezorgden Dokic setwinst en lieten de Rod Laver Arena ontploffen. Een Australische journalist naast me had een blik op zijn gezicht alsof hij zojuist de lotto had gewonnen.<br /><br />Als geboren tennisfan leef je voor momenten als deze. Een prachtige strijd in een kolkend stadion tussen een thuisspelende underdog en een wereldtopper, op het grootste podium in de sport. Met stiekem die hoop in je hart op een grote verrassing.<br /><br />Het was haast logisch dat de wedstrijd een derde set in zou gaan, aangezien de vier voorgaande wedstrijden van vechtersbaas Dokic ook pas in drie sets werden beslist. Safina kwam in het begin van de beslissende set een vroege break voor, en hield met pijn en moeite stand tot ze op 4-3 haar voordeel kwijt raakte. Nee, Dokic had het toernooi nog niet gewonnen, maar wie de mensen op de tribunes tekeer hoorde gaan zou dat misschien wel hebben gedacht. ‘Ongelofelijk, ze had het weer geflikt. Jelena Dokic wist ook tegen een absolute wereldtopper als Safina een achterstand om te buigen in een overwinning en was nu nog slechts twee zeges verwijderd van de ultieme stunt: het winnen van de Australian Open.’<br />Aan de lach van de mensen in het stadion te zien had een groot deel van de fans ongetwijfeld deze conclusie al getrokken, op het moment dat Dokic de stand gelijktrok. Maar de herboren tennisheldin had haar laatste kunstje geflikt. Safina forceerde direct een nieuwe break en mocht bij een 5-4 stand de partij uitserveren.<br /><br />Het engeltje op haar schouder was verdwenen bij Dokic. Bij een 0-30 voorsprong sloeg ze een slice forehand die van de baseline wegschoot en Safina tot een mishit bracht, maar de lijnrechter gaf de bal uit. Na een succesvolle challenge van Dokic moest het punt worden overgespeeld, maar 0-40 zou het niet meer worden. Het leek alsof de lijnrechters hun best deden om maar niet partijdig over te komen, want Dokic werd al twee keer eerder in de wedstrijd benadeeld door de officials.<br /><br />Na toch nog twee breakpunten te hebben moeten wegwerken, won Safina de wedstrijd op haar eerste matchpoint, dankzij een forehand misser van Dokic. En daarmee kwam er een eind aan het sprookjesboek van Jelena.<br /><br />We leken ons na de bijna tweeënhalf uur die Dokic en Safina op de baan stonden weer op te kunnen maken voor een latertje hier in Melbourne, maar Roger Federer had weinig trek in een nachtpartij en maakte absoluut gehakt van Juan Martin del Potro, na één uur en twintig minuten spelen. Na afloop vroeg Jim Courier namens <em>Channel-7</em> op de baan of Federer even de afkondiging wilde doen voor de televisieuitzending. De Zwitser deed dat met alle plezier. “Het is 23:45 uur, tijd om naar bed te gaan. Kijk morgen weer!” Dat zullen we zeker doen.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-1810247324873638932009-01-26T11:54:00.001+01:002009-03-23T12:05:04.324+01:00Dag 8: Survival of the fittest‘Alleen de sterksten zijn gezegend’, luidt een Russisch spreekwoord. Die les gaf Svetlana Kuznetsova ons mee op de persconferentie nadat haar tegenstander Jie Zheng uit China al na vijf games geblesseerd op moest geven met een polsblessure.<br /><br />De Australiërs vierden vandaag hun nationale feestdag, waarbij James Blake en Jo-Wilfried Tsonga tijdens hun avondpartij zo’n 10 minuten moesten wachten tot al het vuurwerk in Melbourne was afgestoken. Ondertussen werden de tennissers op deze Australia Day getroffen door fysieke ongemakken. Niet alleen Zheng, maar ook Monfils en Victoria Azarenka moesten geblesseerd opgeven. De Wit-Russische viel bij een 4-2 achterstand in de tweede set bijna flauw op de baan, terwijl ze de eerste set nog had gewonnen van Serena Williams. De drievoudig kampioene op de Australian Open ontsnapte dus aan een mogelijke nederlaag.<br /><br />Dat geluk had Andy Murray niet. De door vele experts getipte eindwinnaar, die de laatste dagen ook lichtelijk ziek was, zag Fernando Verdasco terugkomen van een 2-1 achterstand in sets en weglopen met de overwinning. De 25-jarige Spanjaard die eind vorig jaar de beslissende overwinning binnensleepte in de Davis Cup-finale, boekte daarmee de grootste overwinning uit zijn tourcarrière. “I had a <em>bery</em> good day,” zo sprak hij na afloop.<br /><br />Voor de eerste keer staat Verdasco bij de laatste acht op een Grand Slam-toernooi. Met name de manier waarop de nummer 15 van de wereld vandaag stond te serveren was indrukwekkend. Overigens hoeft niemand zich zorgen te maken over de fitheid van Verdasco. Hij trainde tijdens de kerstdagen hard met de voormalig fitnesscoach van Andre Agassi in Las <em>Begas</em>.<br /><br />Verdasco’s naamgenoot Fernando Gonzalez kwam er na zijn fysiek slopende vijfsetter van zaterdag niet aan te pas tegen Rafael Nadal. “Natuurlijk was ik moe,” vertelde de Chileen na afloop van zijn 3-set nederlaag. “Maar ik denk niet dat dat de oorzaak (van mijn nederlaag) is.” Nadal zal blij zijn met de uitschakeling van Murray, de man die hem op de US Open nog uit de finale hield en ook in Melbourne in zijn speelhelft zat. De weg ligt nu open voor de nummer één van de wereld om zijn eerste Grand Slam-finale op een hard court te halen.<br /><br />Serena Williams en Andy Roddick krijgen de journalisten de laatste dagen aan het lachen met een onderlinge publieke discussie, over een wedstrijd die zij in hun jeugd tegen elkaar speelden. Aanleiding was een vraag van een journalist aan Williams, die wilde weten wat de mooiste wedstrijd uit haar carrière was. Serena noemde vervolgens haar overwinning op Roddick, toen zij beiden een jaar of tien waren.<br /><br />“We hebben een beetje een discussie over de score. Volgens mij was het iets van 6-1. Hij denkt dat het 6-4 was,” zo sprak Serena eind vorige week.<br /><br />Uiteraard werd Roddick vervolgens in zijn persconferentie aangesproken op de uitspraken van zijn landgenote. “Het was niet eerlijk. Toen we tien waren moest ik rennen onder de douche om nat te worden. Ik was zó klein (wijzend op zijn pink). Zij kon in die tijd al vuilniswagens bankdrukken.”<br /><br />Roddick heeft wel zin in een revanchewedstrijd, maar Serena wil daar niets van weten. “Dat is niet nodig. De score spreekt voor zich. Ik was duidelijk de betere speelster,” lacht de Amerikaanse.<br /><br />Volgens Serena kwam de opmerking van Roddick over de vuilniswagens voort uit jaloezie. “Hij heeft altijd al geprobeerd om net zo gespierd te worden als ik, maar hij kan het niet hebben dat hij nog steeds een kleinere biceps heeft,” zegt ze met een grote lach op haar gezicht. Morgen is de volgende persconferentie met Roddick....<br /><br />Ter afsluiting het antwoord op de quizvraag van gisteren, waarop zelfs de speler in kwestie het antwoord schuldig moest blijven: de laatste keer dat Roger Federer terugkwam van een 2-0 achterstand in sets was tijdens de Masters Series-finale van Miami in 2005. Zijn tegenstander? Rafael Nadal.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-25595171489205302642009-01-25T15:03:00.001+01:002009-03-23T11:52:34.433+01:00Dag 7: Magisch Melbourne<em>“Do things get any better than this?”</em> Het waren de woorden van de stadionspeaker na de sensationele overwinning van Jelena Dokic op de als 29e geplaatste Russin Alisa Kleybanova. Ze had in haar hele carrière slechts twee wedstrijden gewonnen op de Australian Open voor dit jaar, maar na ruim 3 drie uur zwoegen boekte Dokic als wildcard haar plaats bij de laatste acht in Melbourne. Opmerkelijk genoeg won Dokic tot nu toe al haar wedstrijden in drie sets.<br /><br />Zo kort voor het einde van de partij leek aan het sprookje van de publiekslievelinge echter een abrupt einde te komen, toen Dokic bij het ontvangen van een service compleet door haar enkel ging. Ze zakte naar de grond en het stadion werd muisstil. De 16.000 fans hielden hun hart vast en kregen bijna een beroerte toen de slowmotion-beelden van de actie werd afgespeeld op de grote videoschermen. Een zucht van ontzetting gonste door de Rod Laver Arena, maar Dokic was alweer ter been. Sterker nog, twee games later had ze de buit binnen: 7-5 5-7 8-6.<br /><br /><em>Do things get any better than this?</em> Een verrassende nederlaag van de nummer één van de wereld, een miraculeuze comeback van misschien wel de grootste tennisser aller tijden, een dramatische ontsnapping van een wereldtopper die twee matchpoints overleefde en een plaatselijke held die in een marathonpartij zorgt voor opnieuw een stunt. Het was een droomdag voor tennisfans op Melbourne Park.<br /><br />Na de nederlaag van Jelena Jankovic in de eerste partij van de dag, was het de beurt aan Dinara Safina in de Rod Laver Arena. De nummer drie van de wereld keek tegen een 5-2 achterstand aan in de derde set, maar een dubbele break voorsprong was aan de charmante Alizé Cornet niet besteed. De jonge kwebbelbox uit Frankrijk was slechts 2 cm verwijderd van de zege, toen ze bij een 5-4, 40-15 voorsprong een forehand net naast de lijn plaatste. Hawk-eye was onverbiddelijk.<br /><br />Safina won vijf games op rij en zegevierde met 7-5 in de laatste set. Het was een soort déjà vu voor de 22-jarige Russin, die vorig jaar op Roland Garros tweemaal een vergelijkbare achterstand wist om te buigen in een overwinning. Op de persconferentie na afloop was Safina echter zwaar gefrustreerd. Ze kraakte zichzelf af alsof ze zojuist een verschrikkelijke nederlaag had moeten slikken. “Ik speelde als een junior,” verklaarde ze. “De fouten die ik maakte waren gewoon zielig. Het is triest wat ik vandaag liet zien.” Ze ratelde maar door in zelfkritiek, maar desalniettemin staat Safina gewoon in de kwartfinales, waarin ze het op zal nemen tegen de Australische troetelbeer Dokic.<br /><br />Roger Federer was minder negatief over zijn prestaties, hoewel ook hij op de rand van uitschakeling bivakkeerde, toen Tomas Berdych een 2-0 voorsprong in sets nam. Federer speelde zelf prima, maar zijn Tsjechische tegenstander verkeerde in absolute topvorm. Met de finishlijn in zicht kwam de reputatie van Berdych als gebrekkige afmaker echter toch weer naar boven. De hardhitter begon meer en meer fouten te maken, en Federer keerde uiteindelijk zonder al teveel problemen de partij om in zijn voordeel. De sleutelgame kwam op 3-3 in de derde set, toen Berdych een handvol kansen onbenut liet, voordat hij zijn servicegame moest inleveren.<br /><br />De huiskamervraag luidt alsvolgt: wanneer kwam Federer voor het laatst terug van een 2-0 achterstand in sets? Zelf kon hij het niet meer herinneren. Morgen volgt het antwoord.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-52567909781614772682009-01-24T14:23:00.000+01:002009-03-23T11:50:24.714+01:00Dag 6: De pijn van het verliezenWat is het leven als tennisser toch mooi. Je reist de hele wereld af, vertoeft vrijwel het complete jaar in een zomers klimaat en overal waar je komt ben je de grote ster. Daarnaast verdien je ook nog eens een rijkelijk belegde boterham met het uitvoeren van je grootste hobby. Het is het ideaalbeeld dat buitenstaanders hebben van de gemiddelde profspeler. Dat wil niet zeggen dat het leven op de tour daadwerkelijk één groot feest is.<br /><br />Elke dag moet er gepresteerd worden. De verwachtingen van de pers en fans zijn groot en in tegenstelling tot een teamsport als voetbal komt alle druk op jouw schouders te liggen. Jij alleen bent na afloop van de wedstrijd de held, of de grote schlemiel. Je wint in je eentje, maar moet ook een zware nederlaag zelf dragen. En dat is niet altijd even makkelijk voor een tennisser. Vrijwel 100% van de spelers loopt elke week wel tegen een verliespartij op. Er kan elk toernooi maar één winnaar zijn, dus moet je sterk in je schoenen staan als speler om al die tegenslagen te verwerken. Niet iedereen kan daar even goed mee omgaan.<br /><br />Zo verklaarde Marat Safin deze week dat hij de laatste jaren veel last van stress heeft gehad en niet kan wachten tot hij met pensioen gaat aan het einde van het jaar. “Als je jong bent is alles leuk en nieuw, maar na een paar jaar begin je de druk te voelen,” aldus de Rus, die over drie dagen zijn 29e verjaardag viert. “Tennis is stressvol. Je staat constant onder druk. Als je geen wedstrijden wint is het moeilijk om gemotiveerd te blijven en helemaal opnieuw te beginnen. Het is geen makkelijk spelletje, laten we het daar op houden.”<br /><br />Ook Alona Bondarenko weet hoe het is om na een nederlaag helemaal kapot te gaan. De Oekraïense verloor vandaag in een spannende wedstrijd van de als achtste geplaatste Svetlana Kuznetsova, maar was compleet gebroken na haar verlies. Op mijn weg naar de persruimte kwam ik de nummer 34 van de wereld tegen in de wandelgangen, compleet levenloos zittend tegen een pilaar in haar wedstrijdoutfit en met een handdoek over haar schouders. Bondarenko’s zus Kateryna sprak haar bemoedigend toe en ook haar coach stond gebogen over haar heen, maar de 24-jarige speelster oogde compleet van de wereld.<br /><br />Een Poolse journalist kwam naar me toe en vertelde me dat Bondarenko even ervoor nog zat te huilen, waarbij er een fotograaf langsliep die zijn kans waarnam. De beste man werd in zijn kladden gegrepen door een persofficial, die toevallig ook net door de gangen liep. De fotograaf dreigde zijn accreditatie kwijt te raken door het privémoment vast te leggen, maar na flink bedelen mocht hij deze toch behouden.<br /><br />Een andere speler die weet hoe hard verliezen kan zijn is Richard Gasquet. Zijn nederlaag tegen Andy Murray op Wimbledon van vorig jaar is legendarisch. De Fransman leidde met 2-0 in sets en mocht in de derde set serveren voor de partij, maar verloor alsnog. Vandaag moest Gasquet een soortgelijke klap incasseren tegen de Chileen Fernando Gonzalez.<br /><br />In de Margaret Court Arena leek het wel alsof er een Davis Cup-duel gespeeld werd. Gasquet had een schare Franse fans achter zich, maar deze vielen in het niet bij de paar honderd luidruchtige Chileense supporters. “Chi-Chi-Chi, Le-Le-Le, Viva Chile!” De leus schaterde tientallen keren door het stadion, terwijl Gasquet en Gonzalez er een waar titanengevecht van maakten. De 22-jarige voormalige nummer één van Frankrijk, inmiddels voorbij gestreefd door landgenoten Jo-Wilfried Tsonga, Gilles Simon en Gael Monfils, had de overwinning al na drie sets binnen kunnen hebben, maar een matchpoint in de tiebreak was aan Gasquet niet besteed.<br />Gonzalez knokte zich terug in de partij en dwong een vijfde set af. Een Australische fan van Gasquet schreeuwde: “Fight it out Richard!” De yell leidde tot een cynische lach bij twee Franse journalisten, aangezien Gasquet in eigen land vaak bekritiseerd wordt vanwege een gebrek aan vechtersmentaliteit.<br /><br />De voormalig nummer zeven van de wereld, inmiddels afgezakt naar de 25e positie, liet zich vandaag echter van zijn beste kant zien. Gasquet knokte voor wat hij waard was, en op de belangrijke punten was hij niet bang om voor zijn kansen te gaan, iets wat hij in het verleden vaak naliet.<br /><br />Waar Chileense fans de wave inzetten en de Franse supporters het eigen volkslied begonnen te zingen, liep de speeltijd ondertussen op tot boven de vier uur. Gasquet liet op 4-4 en 7-7 in totaal drie breakkansen onbenut, dankzij goed spel van zijn tegenstander. Op 10-10 diende zich een nieuwe kans aan, maar met een schitterende inside-out forehand winner poetste Gonzalez ook deze mogelijkheid weg.<br /><br />De volgende game was het voor de Chileen wél raak. Op zijn tweede matchpoint sleepte de nummer 13 van de wereld, na vier uur en negen minuten spelen, met een backhand winner langs de lijn de overwinning uit het vuur. Op de tribunes vierden de Chileense fans het feestje met stadionfakkels. Ondertussen verliet Gasquet de baan met een manke voet. Nederlagen doen nou eenmaal pijn.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-5754549290975836412009-01-23T14:46:00.001+01:002009-03-23T11:48:16.175+01:00Dag 5: 'Happy Slam' niet altijd even leukDe Australian Open is niet als andere Grand Slams. Hoewel er eerder deze week op één dag ruim 63.000 fans door de poorten kwamen (een Grand Slam dagrecord), is de sfeer op het tennispark heel relaxed. Australiërs houden niet van stress, en al vooral niet wanneer zij genieten van een potje tennis tijdens hun zomervakantie. De mensen zijn overal vrolijk en maken een kalme, rustige indruk. ‘No worries mate’, is het devies. Het toernooi staat niet voor niets bekend als ‘Happy Slam’.<br /><br />Wat het evenement in Melbourne ook bijzonder maakt, zijn de vele etnische supportersgroepen die jaarlijks hun tennishelden aan komen moedigen. Kroaten, Serviërs, Chilenen, Argentijnen en ga zo maar door, lopen getooid in de kleuren van hun land over het tennispark. Helaas kunnen zij niet altijd even goed met elkaar overweg. De laatste jaren zijn er tussen fans uit met name de Balkanlanden enkele grimmige incidenten ontstaan. Ook vandaag liep het kortstondig uit de hand op Melbourne Park.<br /><br />Novak Djokovic trof in zijn derde rondeduel de geboren Bosniër Amer Delic. Delic woont al zo’n 10 jaar in de Verenigde Staten en vertegenwoordigt dat land ook als tennisser, maar dat neemt niet weg dat hij tijdens het toernooi luid ondersteund wordt door een groep fans uit zijn vaderland. Het leverde al een klein relletje op eerder in het toernooi, toen de Amerikaan Taylor Dent klaagde over het feit dat de Bosniërs zich onsportief gedroegen op de tribune. Dent verloor van Delic in de eerste ronde.<br /><br />In de Rod Laver Arena waren de fans van Delic ook vandaag weer aanwezig om hun favoriet aan te moedigen, net als een delegatie Servische fans. Djokovic en Delic zijn twee goede vrienden en gingen zeer sportief met elkaar om op de baan. Op de tribunes waren beide supportersgroepen fanatiek aanwezig, maar het bleef verder rustig... tot de wedstrijd was afgelopen. Terwijl Djokovic en Delic elkaar omhelsden aan het net – Djokovic won de wedstrijd in vier sets – braken op het binnenplein naast het stadion rellen uit tussen Bosnische en Servische fans. Er werd met stoelen gegooid, waarbij een vrouw gewond raakte. Na ongeveer twee minuten waren de ongeregeldheden afgelopen. De politie verwijderde zo’n 30 man van het tennispark.<br /><br />Helaas heeft de Australian Open de laatste paar jaar een beetje een naam opgebouwd met dit soort incidenten. Toch moeten de problemen niet overdreven worden, iets waar de pers nog wel eens de neiging toe heeft. Vergeleken met supportersgeweld uit de voetbalwereld is het absoluut peanuts wat er hier gebeurt. Er zal geen mens rondlopen op het tennispark die zich ook maar enigszins onveilig voelt. Zoals gezegd is de sfeer hier verder perfect.<br /><br />Zo stond de Rod Laver Arena tijdens de avond weer op zijn kop dankzij Jelena Dokic. Het sprookje van de 25-jarige Australische wordt steeds mooier, want na haar overwinning op Anna Chakvetadze, versloeg de huidige nummer 187 van de mondiale ranglijst vandaag nummer 11 Caroline Wozniacki. Dokic, die een wildcard verdiende voor de Australian Open door een Australisch play-offtoernooi te winnen, staat voor het eerst sinds 2002 weer in de vierde ronde van een Grand Slam. De geboren Servische weet niet wat ze meemaakt, en Australië ook niet. Stond ze eerder in de week al op de voorpagina van alle kranten, morgen zal de aandacht zo mogelijk nog uitbundiger zijn.<br /><br />Het toeval wil dat Dokic in de vierde ronde een andere verrassing tegenkomt in Alisa Kleybanova, die de in een vormcrisis verkerende Ana Ivanovic in drie zware sets versloeg. De nederlaag betekent voor de finaliste van vorig jaar dat ze uit de top-5 valt.<br /><br />Quote van de dag gaat naar de stadionspeaker van het tweede stadion, die nadat de Française Alizé Cornet haar wedstrijd tegen Daniela Hantuchova had gewonnen, op de volgende wijze vooruitblikte naar het aansluitende duel: “Dames en heren, in de volgende wedstrijd begroeten we opnieuw een Franse speler uit ... Frankrijk, Fabrice Santoro!”<br /><br />De 36-jarige Santoro speelde dit jaar maar liefst zijn 17e Australian Open. Het was vandaag echter zijn laatste optreden in Melbourne. Andy Roddick was in drie sets te sterk voor de nummer 60 van de wereld, die na dit jaar zijn carrière afsluit.Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-87715005537057416682009-01-22T12:20:00.001+01:002009-03-23T11:45:16.335+01:00Dag 4: Het leven als tennisjournalistOp de dag dat favoriete Venus Williams uit het toernooi werd gekegeld door een Spaanse gravelspecialiste, gaat mijn blog vandaag over hele andere zaken. Geen analyse van de uitstervende enkelhandige backhand van Carla Suarez Navarro, maar een blik achter de schermen in de wereld van de tennisjournalistiek. Hoe beleeft een doorsnee verslaggever zijn tijd op de Australian Open?<br /><br />Eén van de moeilijkste dingen tijdens een Grand Slam-toernooi, is het bewaren van het overzicht. Er wordt gedurende de eerste dagen van het evenement op 16 banen gespeeld, waarbij er vaak op meerdere courts tegelijk partijen worden afgewerkt die journalistiek relevant zijn. De 38-jarige veteraan die zich tegen alle verwachting in heeft gekwalificeerd voor het hoofdtoernooi staat op baan 6, dat jonge supertalent waar iedereen het over heeft speelt op baan 14 en de speelster die na een jaar blessureleed terugkeert in het profcircuit begint zojuist aan haar wedstrijd op court 2. Ondertussen staat er een topper op achterstand op het centre court en begint de persconferentie met Roger Federer over een half uur. Aan hectiek geen gebrek. Gelukkig heb je als journalist de beschikking over een persoonlijke werkplek in de persruimte, met eigen televisie waarop je alle banen kunt bekijken. Een groot deel van de 400 persmuskieten zit zeker in de eerste week van het toernooi meer binnen dan buiten, omdat er zo ontzettend veel gebeurt.<br /><br />Hoewel het een drukke baan is met werkdagen die zeker hier kunnen oplopen tot 15-16 uur, is het leven als tennisjournalist op een toernooi zeker niet slecht. Zoals bij vrijwel elk evenement krijg je bij aankomst in de persruimte een welkomstpakket. Niet alleen zit daar een groot programmaboek in (te koop voor fans voor zo’n 8 euro) en een informatieboekje over alle faciliteiten op het park, ook verwennen toernooi-organisaties de media doorgaans met leuke extraatjes. In de mediabag hier (de tas zelf is al leuk) zat bijvoorbeeld een Australian Open waterfles, zonnebrandcrème, stadsgids en luxe laptophoes van het toernooi.<br /><br />Verder krijg je als journalist elke dag zo’n 10 euro voor het kopen van eten in het mediarestaurant, en dat is op misschien een eurootje of twee na genoeg voor zowel een prima lunch als diner. Er is keuze genoeg, verschillende soorten sushi, voorbelegde sandwiches, salades, fruit, noem het maar op. De echte fijnproevers kunnen broodjes (baguettes, ciabatta, turkse rol, wat je maar wilt) rijkelijk laten beleggen naar keuze, allemaal op kosten van de Australische tennisbond. Voor het diner zijn er dagelijks ook meerdere menu’s beschikbaar.<br /><br />In de persruimte is een kleine keuken waar de hele dag door een koffiemachine en frisdrankautomaat ter beschikking staan voor ons journalisten. En had ik al verteld dat er ook een grote koelkast vol met gratis Heineken aanwezig is? <em>Gotta love Australia</em>.<br /><br />Maar het leven als journalist heeft nog meer voordelen. Zo hoeven we bij aankomst ’s ochtends niet een half uur in de rij te staan om het tennispark op te kunnen, zoals de 63.557 fans die gisteren de poorten doorkwamen. Dit was overigens een all-time bezoekersrecord op één dag bij een Grand Slam-toernooi.<br /><br />Nee, wij als journalisten maken gebruik van de VIP-ingang. En in de drie grote stadions hebben we natuurlijk onze eigen mediastoelen. Verder leidt zo’n stoere accreditatiepas om je nek soms ook wel tot bijzondere taferelen. Fans spreken je in bewondering aan, óf komen op je af om een handtekening te vragen. Nou ja, bijna dan. Een meisje van een jaar of 18 rende me met haar notitieblok en pen tegemoet, riep lachend “excuse me”, voordat ze op mijn pasje zag staan dat ik journalist was. “Oh...” zei ze, en weg was ze. Helaas, ik ben geen Roger Federer.<br /><br />Tja, en als al die hitte in Australië je even teveel wordt, kan je als <em>member of the press</em> ook altijd nog een gratis massage aanvragen. Het leven is goed als reporter <em>Down Under</em>.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-6818599785470063262009-01-21T14:38:00.001+01:002009-03-23T11:42:38.331+01:00Dag 3: Tranen van gelukHet was acht jaar geleden dat Jelena Dokic voor het laatst in de Rod Laver Arena stond, en in de eerste ronde verloor van Lindsay Davenport. De nog altijd pas 25-jarige Australische leefde jarenlang onder het juk van haar omstreden vader, die zich overal waar hij kwam leek te misdragen. Slaande ruzies, verbale scheldkannonades, het vernielen van mobiele telefoons van journalisten, Damir Dokic terroriseerde de tennistour met zijn buitensporige gedrag. Het weerhield Jelena ervan het beste uit haar carrière te halen. Zo’n drie jaar lang kampte ze met een zware depressie, nadat ze zichzelf gedwongen had al het contact met haar vader te verbreken. Uiteindelijk raakte Dokic geïsoleerd en ging ze mentaal kapot.<br /><br />Als net 17-jarig meisje bereikte ze al de halve finales op Wimbledon en twee jaar later was ze de nummer vier van de wereld. Maar nu dreigde de loopbaan van Dokic als een nachtkaars uit te gaan. Ze werd veel te zwaar voor een topsporter en haar lange afwezigheid van de tour betekende dat ze alle feeling met de sport kwijt was geraakt. Toch besloot ze eind 2007 het nog één keer te proberen. Niet voor het geld of de ranking, maar gewoon omdat ze zoveel van tennissen houdt. Dokic’stem sloeg over en ze brak in tranen uit, toen ze op maandag haar verhaal deed op de persconferentie, na afloop van haar gewonnen eerste rondepartij tegen Tamira Paszek. “Het is echt een wonder voor me dat ik hier nu ben. Wat ik allemaal heb meegemaakt, het maakt de overwinning zo bijzonder. Ik ben naar de hel geweest en weer terug gekomen. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die begrijpen hoeveel dit voor me betekent.”<br /><br />Nadat Dokic vanavond opnieuw voor een zinderende stunt had gezorgd door te winnen van de als 17e geplaatste Anna Chakvetadze, kwamen er opnieuw tranen. Vooruitdenken naar haar derde rondeduel tegen nummer twaalf Caroline Wozniacki, wilde de huidige nummer 187 van de wereld dan ook niet. “Dat kan me nu echt niets schelen,” vertelde ze in het interview op de baan. Het publiek reageerde met een staande ovatie.<br /><br />Om af te sluiten hier nog twee pagina’s rechtstreeks uit het boek der bizarre gebeurtenissen:<br /><br />Bij de wedstrijd tussen Roger Federer en Evgeny Korolev liet de Zwitser weer regelmatig briljant tennis zien. Na een spectaculair punt werd het publiek wild van enthousiasme. Korolev stond alweer snel klaar om te serveren, maar ook de scheidsrechter was blijkbaar onder de indruk van wat hij zojuist zag. Hij riep door de microfoon richting Korolev: “Wacht even, we zijn allemaal nog verbaasd.”<br /><br />Maar het kan nog gekker. Terwijl de partij tussen Dokic en Chakvetadze aan de gang was, werd ik bevangen door de vermoeidheid. Ik wenste niets liever dan een sterke bak koffie, om weer wat energie te krijgen voor de late avonduurtjes. Maar ja, de partij verlaten was geen optie. Ondertussen zaten de mensen op de rij voor mij wel te genieten van een lekker bakkie. Ik kon de gedachte aan de broodnodige caffeïne niet uit mijn hoofd krijgen, tot de onbekende dame voor mij zich plots omdraait en zegt: “Do you want a free coffee?” Met stomheid geslagen neem ik het bekertje in ontvangst. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Vraag dat maar aan Jelena Dokic.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-10598466334797642002009-01-20T12:03:00.000+01:002009-03-23T11:39:59.371+01:00Dag 2: BakovenWaar ik gisteren in mijn blog al schreef over de extreme temperaturen op de openingsdag van het toernooi, werd vanmorgen bij het openslaan van de kranten pas echt duidelijk hoe zwaar de omstandigheden werkelijk waren. De <em>Herald Sun</em> schrijft dat de ambulancedienst 100 fans heeft moeten behandelen op maandag, allen slachtoffer van de gruwelijke hitte. Mensen vielen flauw op de tribunes, of raakten ernstig verbrand. Een fotograaf van het Australische dagblad nam een thermometer mee naar beneden op het centre court, waarbij het kwik steeg naar een duizelingwekkende 64.9 graden, Celsius welteverstaan. Het lokale weerbureau meldde een officiële maximumtemperatuur van 37.1 graden op het park, kort voor 5 uur in de middag.<br /><br />“De zon was zo ontzettend sterk,” vertelde Marcos Baghdatis na zijn gewonnen eerste rondepartij tegen Julien Benneteau . “Je kunt daarbuiten niet eens normaal ademhalen, je wilt gewoon kotsen,” aldus de Cyprioot, die in 2006 de finale bereikte in Melbourne.<br /><br />De kranten waren uiteraard ook vol lof over hun nieuwe held Bernard Tomic. <em>The Age</em> kopt <em>‘Tomic Bomb Explodes onto the Scene’</em>. De <em>Herald Sun</em> vraagt haar lezers nu al of de 16-jarige debutant een betere speler zal worden dan tweevoudig Grand Slam-winnaar en voormalig nummer één van de wereld Lleyton Hewitt. Tomic wordt door de krant omschreven als<em> ‘Next Big Thing of an Australian Sport Desperate for New Heroes’</em>. Veel succes, Bernard...<br /><br />De dinsdag stond volkomen in het teken van op papier het mooiste affiche van de eerste ronde. Australische vlaggendrager Hewitt tegen de finalist van 2007, Fernando Gonzalez. De verbazing was groot toen het speelschema uitkwam op maandagavond en bleek dat de kraker stond gepland voor de dagsessie, en dus niet op primetime in de avond. TV-zender <em>Channel-7</em>, beschikkend over de uitzendrechten, moet toch wel hebben gerekend op een avonduitzending met de Australische sportheld in de hoofdrol. Het was echter Hewitt zelf die liever in het heetst van de middag zijn duel wilde afwerken, terwijl hij wist dat er opnieuw een dag met temperaturen tegen de 40 graden werd verwacht. Hewitt hoopte hiermee ongetwijfeld een mentaal voordeel te halen, door zijn tegenstander proberen te imponeren met het feit dat hij fysiek in betere conditie zou zijn.<br /><br />Andy Murray zou niet zo snel een dergelijk verzoek hebben ingediend bij de organisatie. Omdat tegenstander Andrei Pavel geblesseerd op moest geven na anderhalve set was de Schot snel klaar met zijn partij, maar hij stond lang genoeg op de baan om te ervaren dat de speelomstandigheden allesbehalve ideaal waren.<br /><br />“Het vervelende is dat wanneer je tussen de games door op je stoeltje gaat zitten, je verwacht dat je even af kan koelen in de schaduw. Maar zelfs dan nog voelt het aan alsof je wordt geroosterd,” vertelde Murray na afloop. “Na een lang punt voel je ook je voeten branden.”<br /><br />Uiteindelijk had Hewitt weinig baat bij zijn keuze. Net als twee jaar geleden, toen hij in een schitterende avondwedstrijd verloor van Gonzalez, was de Chileen ook nu te sterk voor de finalist van 2005.<br /><br />Gonzalez domineerde het spel met zijn verwoestende forehand, waarbij hij vooral in de tweede en derde set duidelijk boven het niveau van Hewitt uitstak. “Find his backhand mate”, riep een waarschijnlijk wanhopig wordende fan naar zijn favoriet. Maar Hewitt zou Hewitt natuurlijk niet zijn, als hij zich bij een 2-1 achterstand in sets niet op één of andere manier terug zou weten te knokken in de partij. “We’re here for five sets, in the sun,” zong een groepje optimistische fans dan ook, op de melodie van <em>we’ve got the whole world in our hands</em>. Ze kregen gelijk. Het werd een vijfsetter, maar nadat Hewitt in het begin van de beslissende set twee breakkansen onbenut liet, verschoof het momentum weer naar de kant van Gonzalez. De Chileen gaf nog één keer een break voorsprong uit handen, maar zegevierde na ruim 3 uur spelen uiteindelijk toch met 6-3. Zuid-Amerikanen zijn niet bang voor de hitte.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-92030776115139794702009-01-19T14:52:00.001+01:002009-03-23T11:36:26.952+01:00Dag 1: Bring it onWie zich afvraagt hoe groot de Australian Open hier Down Under nou precies is, hoeft slechts de Australische kranten open te slaan. De Herald Sun bijvoorbeeld bracht op maandag een paginagrote cover van Rafael Nadal met de tekst ‘Bring it On’ en maakte in totaal niet minder dan 14 pagina’s vrij voor het eerste Grand Slam-toernooi van 2009. Daarbij zijn de vele advertenties refererend aan het tennis nog buiten beschouwing gelaten. En dat terwijl er nog geen bal was geslagen op het tennispark.<br /><br />In Melbourne kan je niet om het tennis heen de komende twee weken. Al bij het vliegveld hingen er grote vlaggen van het toernooi en onderweg naar het hotel doken overal billboards op om de mensen te attenderen op het grootste jaarlijkse sportevenement van het zuidelijk halfrond. In het centrum zijn de lantaarnpalen uitgerust met banners van de Australian Open en de trams zijn één grote rondrijdende poster van het toernooi. Het tennispark bevindt zich direct aan de rand van het centrum, prachtig gelegen aan de Yarra River die de stad doorkruist.<br /><br />Hier op het toernooi praat iedereen over de toekomst van het Australische tennis. Was het land vroeger een grootmacht in de sport, tegenwoordig is alle hoop op succes gevestigd op de schouders van de inmiddels bijna 28-jarige Lleyton Hewitt, die de laatste jaren vanwege blessures nooit meer serieus mee heeft kunnen doen aan de wereldtop. De editie van 2009 brengt ook nog eens een triest record voor de Australiërs. Voor het eerst sinds de invoering van het proftennis in 1968 heeft geen enkele speler of speelster een beschermde status in het schema én is er niemand uit de kwalificaties doorgedrongen tot het hoofdtoernooi. Maar er gloort hoop aan de horizon.<br /><br />De 16-jarige Bernard Tomic zette Melbourne Park op de openingsdag namelijk op zijn kop door in zijn Grand Slam-debuut te winnen van de Italiaan Potito Starace. Tomic, voormalig nummer één bij de junioren en winnaar van het jeugdtoernooi op de Australian Open in 2008, had zelfs nog nooit een wedstrijd op ATP-niveau gewonnen voor zijn indrukwekkende 7-6(5) 1-6 7-6(5) 7-6(6) zege op de nummer 73 van de wereld. In zowel de derde als vierde set toonde de tiener een knap staaltje weerbaarheid, door zich tweemaal terug te knokken van een break achterstand. In de beslissende tiebreak werkte Tomic ook nog twee setpunten weg van Starace. Twee backhand winners later was de zege binnen voor de nummer 768 van de mondiale ranglijst, die daarmee de jongste speler ooit werd die een wedstrijd won op de Australian Open.<br /><br />Het spel van Tomic kenmerkt zich door vlakke, harde klappen met zowel forehand als backhand. Vooral de backhand langs de lijn is een wapen van de jonge Australiër, die zegt dat hij nooit gewonnen zou hebben, ware het niet voor de fanatieke steun van het thuispubliek.<br /><br />De brandende zon hield de Australiërs inderdaad niet stil in de Margaret Court Arena, qua grootte de derde baan op het park. Constant werd er gezongen, gesprongen en gejuicht voor de plaatselijke held. Toen de normale wave te saai werd, introduceerde een groepje fans een ‘slow-motion’ variant, gevolgd door een versnelde wave. Ja, de Australiërs houden wel van een beetje entertainment, ook al is het een verlammende 34 graden en is er nergens een plekje schaduw te vinden. Gelukkig bestaat er zoiets als een persbox... mét overkapping. Ook daar werd echter meegeleefd met de verrichtingen van Tomic. Een Australische journaliste kon haar enthousiasme niet in bedwang houden, toen op een belangrijk moment in de wedstrijd een bal van Tomic uit werd gecallt. De journaliste schreeuwde haar landgenote toe: “Challenge! Challenge!”, voordat ze tot de conclusie kwam dat er in de Margaret Court Arena helemaal geen hawk-eye systeem is geïnstalleerd. Tja...<br /><br />Waar wij als hard werkende journalisten lekker onder een dakje konden zitten, was de luxe van schaduw aan Gilles Muller en Feliciano Lopez niet besteed. Maar liefst 4 uur en 34 minuten moesten beide heren zwoegen in de volle zon, voordat de Luxemburger Muller uiteindelijk met 16-14 in de vijfde set de wedstrijd naar zich toe trok. En dat maakt Lopez de schlemiel van de dag.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-10602896474516969962009-01-18T06:54:00.001+01:002009-03-23T11:28:57.154+01:00Australian Open preview: de vrouwenWaar de Australian Open bij de mannen dit decennium bol stond van verrassingen in de eindronden, kent de recente geschiedenis van het vrouwentoernooi een soortgelijk gezicht. Kijk alleen maar naar de laatste drie jaren. In 2006 won Amelie Mauresmo haar eerste Grand Slam Down Under. In 2007 verbaasde Serena Williams vriend en vijand door als nummer 81 van de wereld het toernooi te winnen, en afgelopen jaar maakte Maria Sharapova met haar winst een einde aan de hegemonie van Justine Henin. In 2009 lijken twee van de voornaamste kanshebbers op de titel klaar om aan de recente traditie van opvallendheden toe te voegen. Tennistribune neemt het vrouwentoernooi onder de loep.<br /><br /><strong>Eerste kwart</strong><br />Jelena Jankovic is de enige speelster in de geschiedenis van de WTA Tour die nummer één is geweest, maar nog nooit een Grand Slam heeft gewonnen. En dus is het de belangrijkste doelstelling van de 23-jarige Servische om daar in 2009 een einde aan te maken. Jankovic leek met haar sterk ontwikkelde spel in de tweede seizoenshelft van vorig jaar klaar om die stap te gaan zetten in Melbourne, totdat ze onlangs ziek werd. De voorbereiding van Jankovic op de Australian Open is niet optimaal geweest, maar de loting is haar gunstig gezind gebleken. Vera Zvonareva is de enige speelster van naam die het Jankovic echt lastig kan maken op weg naar de halve finales, maar de Russin heeft op Grand Slams nog nooit hoge ogen gegooid.<br /><br /><em>Halve finalise: Jelena Jankovic<br /></em><br /><strong>Tweede kwart<br /></strong>In het tweede kwart vinden we Dinara Safina en Ana Ivanovic, de finaliste van 2008. De twee toptalenten Caroline Wozniacki en Alizé Cornet en de bekende Daniela Hantuchova en Anna Chakvetadze, maken dit een zeer interessant deel van het speelschema. Afgaande op huidige vorm kunnen we Chakvetadze en Hantuchova, de halve finaliste in Melbourne van vorig jaar, sowieso afschrijven. Ook Ivanovic is niet in beste doen, terwijl Cornet het liefst speelt op gravel. Blijven over Safina en Wozniacki, die elkaar in de kwartfinales tegen kunnen komen. De Russin heeft meer power, terwijl de Deense beter beweegt over de baan. Safina heeft in 2008 echter al bewezen klaar te zijn voor het grote werk, terwijl Wozniacki nog wat ervaring en finesse mist om tot de eindronden te reiken tijdens Grand Slams.<br /><br /><em>Halve finaliste: Dinara Safina</em><br /><br /><strong>Derde kwart<br /></strong>De beste speelster van 2009 vinden we terug in het derde kwart. Met al twee titels op zak is Elena Dementieva één van de grootste kanshebbers op de titel in Australië. De vraag is echter, hoe fit is de Russische nog, wanneer ze de tweede week bereikt? Venus Williams heeft bij het exhibitietoernooi van Hong Kong ook al laten zien in topvorm te zijn, door met duidelijke cijfers te winnen van Jankovic, Zvonareva en Chakvetadze. De 28-jarige Amerikaanse lijkt er op gebrand te zijn om in het nieuwe seizoen terug te keren aan de top van de wereldranglijst. Ze zou graag zegevieren in Melbourne, want het ontbreekt Williams nog altijd aan een Australian Open-titel. Hoewel Dementieva op de Olympische Spelen vorig jaar eindelijk een grote prijs wist te winnen, ging het op de Grand Slams in het verleden meestal mis in de grote partijen. Een Williams leeft juist voor de grote evenementen.<br /><br /><em>Halve finalise: Venus Williams </em><br /><em><br /></em><strong>Vierde kwart</strong><br />En dus komen we aan bij die andere helft van de Sister Act. Serena kreeg in Sydney een pak slaag te verwerken van Dementieva in de halve finales, en kampt met een lichte enkelblessure. De drievoudig Australian Open-kampioene wacht op papier een ontmoeting met Svetlana Kuznetsova in de kwartfinales, maar de als achtste geplaatste Russin kampt al een half jaar met een vormcrisis, en moest daarbij afgelopen week in Sydney ook nog eens geblesseerd opgeven.<br /><br />Williams wacht mogelijk al een zware test in de vierde ronde tegen de Wit-Russische Victoria Azarenka, waarna ze het in de kwartfinales waarschijnlijk op moet nemen tegen Agnieszka Radwanska. De Poolse moet het hebben van tactische slimheid en gedegen spel, maar heeft zelf weinig kracht in haar slagen en zal het tegen de Williams-zusjes daarmee altijd moeilijk hebben.<br /><br /><em>Halve finaliste: Serena Williams<br /></em><br /><strong>De finales</strong><br />In 2008 speelden Serena en Venus Williams vier keer tegen elkaar, waarbij ze beiden twee keer wisten te winnen. Maar Venus won de laatste ontmoeting met ruime cijfers tijdens de WTA Championships in Doha, op hard court. De ontmoeting kwam zo’n twee maanden na de US Open-kraker tussen de twee zussen, waarbij Venus veel kansen onbenut liet. Het momentum lijkt anno januari 2009 meer bij de oudere zus te liggen.<br /><br />Jankovic en Safina speelden twee keer tegen elkaar in het afgelopen jaar. Beide keren op hard court, en beide keren wist de hardhitter Safina te winnen. Maar Jankovic anno zomer 2008 is niet dezelfde Jankovic als nu. Met agressiever tennis en een verbeterde service moet de Servische in staat zijn om Safina van zich af te houden, om vervolgens in de finale het onderspit te delven tegen Venus.<br /><br /><em>Finale: Jankovic – Venus Williams</em><br /><br /><strong><em>Winnares: Venus Williams</em></strong>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-87354691522952590102009-01-18T05:22:00.001+01:002009-03-23T11:24:18.636+01:00Australian Open preview: de mannenDe Australian Open staat de laatste jaren steeds meer bekend om het feit dat er altijd wel iets bijzonders gebeurt met een speler. Novak Djokovic won vorig jaar zijn eerste Grand Slam-titel in Melbourne en Jo-Wilfried Tsonga kende een verrassende doorbraak. Fernando Gonzalez en Marcos Baghdatis gingen de Fransman voor als onverwachte finalisten in 2007 en 2006. Of wat te denken van Thomas Johansson, de Zweed die in 2002 de tenniswereld verbaasde met zijn eerste en enige Grand Slam-titel. In 2009 staat volgens vele kenners een nieuwe doorbraak op het programma in Melbourne. Andy Murray wordt breeduit getipt om zijn eerste major te winnen deze komende twee weken.<br /><br />Tennistribune is aanwezig in Melbourne en neemt u door middel van een dagelijkse weblog mee achter de schermen op het eerste Grand Slam-toernooi van het jaar. Maar voor het evenement losbarst nu eerst de previews.<br /><br /><strong>Eerste kwart<br /></strong>Voor de tweede keer gaat Rafael Nadal een Grand Slam van start als de nummer één van de plaatsingslijst. Waar het bij de US Open nog een erg vreemde gewaarwording was om de naam van de Spanjaard bovenaan het speelschema te zien staan, voelt het persoonlijk al lang niet meer zo vreemd om Roger Federer een groot toernooi als nummer twee te zien beginnen.<br /><br />Nadal begint zijn jacht op een eerste Grand Slam-titel op hard court tegen Christophe Rochus, de minste van de twee kleine Belgische broers. Elke Australiër droomt nu al van het affiche dat mogelijk in de vierde ronde plaatsheeft, wanneer Nadal het eventueel op zal nemen tegen Lleyton Hewitt. De publieksfavoriet heeft het echter erg zwaar getroffen met de loting. Hewitt treft in de eerste ronde de Chileen Fernando Gonzalez, de man die hem in 2007 en route naar de finale nog versloeg in Melbourne. In de derde ronde kan Hewitt uitkomen tegen de wisselvallige Richard Gasquet.<br /><br />In de kwartfinales zou Nadal zomaar de man kunnen treffen die hem onlangs in Doha nog in twee sets versloeg: Gael Monfils. Daarvoor moet de Fransman in de vierde ronde wel af zien te rekenen met landgenoot Gilles Simon.<br /><br />Hoewel de nummer één van de wereld dus enkele lastige klanten tegen kan komen in zijn kwart, zal de Spanjaard over vijf sets toch net een maatje te groot zijn voor de concurrentie.<br /><br /><em>Halve finalist: Rafael Nadal</em><br /><br /><strong>Tweede kwart</strong><br />In dezelfde speelhelft van Nadal vinden we de meest besproken tennisser van het laatste half jaar. Andy Murray, de man die in 2008 nog in de eerste ronde werd uitgeschakeld in Melbourne, wordt door velen als grootste kanshebber gezien op de eindzege in Australië. Waar Murray vorig jaar werd verrast door de opkomende Jo-Wilfried Tsonga, lijkt de nummer vier van de wereld opnieuw te maken te krijgen met een toptalent vroeg in het toernooi. Kei Nishikori is de mogelijke tegenstander van Murray in ronde drie. Een hernieuwde ontmoeting met Tsonga staat op het programma voor de kwartfinales, mits de met een rugblessure kampende Fransman fit genoeg is om zover te komen. Veteraan James Blake of de onvoorspelbare jonge Let Ernests Gulbis zijn andere kanshebbers om de laatste acht te behalen. Hoe dan ook, Murray speelt momenteel met de allure van een absolute wereldtopper. Dat moet hem ver brengen in Melbourne.<br /><br /><em>Halve finalist: Andy Murray<br /></em><br /><strong>Derde kwart</strong><br />Onlangs schreef ik in mijn seizoenspreviews dat ik in 2009 een Zuid-Amerikaanse tennisser verwacht te zien die op zoek is naar eerherstel. Een nonchalante tourveteraan die door iedere liefhebber zowel vervloekt als bejubeld wordt. Een speler die jarenlang de dragende kracht was van de sport in zijn eigen land, maar aan wiens poten nu wordt gezaagd door een nieuw talent. De voortekenen zijn goed, David Nalbandian won deze week het toernooi van Sydney. Zijn jonge rivaal Juan Martin del Potro deed hetzelfde in Auckland. De twee Argentijnen zouden elkaar tegen kunnen komen in de halve finales in Melbourne. Nalbandian moet daarvoor in zijn kwart zien af te rekenen met de gretige Andy Roddick en titelverdediger Novak Djokovic. De Serviër lijkt echter nog zoekende te zijn naar zijn vorm, terwijl Roddick qua talent niet kan tippen aan de man uit Cordoba.<br /><br /><em>Halve finalist: David Nalbandian</em><br /><br /><strong>Vierde kwart<br /></strong>Voor Roger Federer begint het Grand Slam-jaar van 2009 met een duel tegen Andreas Seppi. Interessanter is de mogelijke ontmoeting met Marat Safin in de derde ronde. Safin en Federer speelden in 2005 een van de mooiste wedstrijden van het afgelopen decennium in Melbourne, toen de Rus in vijf prachtige sets won van de Zwitser in de halve finales, en uiteindelijk ook het toernooi won. Maar Safin is bezig aan zijn afscheidstournee en wint steeds minder wedstrijden. Marin Cilic en Juan Martin del Potro lijken gevaarlijkere klanten voor Federer, die waarschijnlijk éen van de twee jonge honden treft in de kwartfinales. Tenzij David Ferrer plotseling weer zijn vorm van 2007 en begin vorig jaar weet te hervinden. Maar de Spanjaard speelt al maanden met een groot gebrek aan zelfvertrowen. Federer voelt zich daarentegen steeds beter.<br /><br /><em>Halve finalist: Roger Federer</em><br /><br /><strong>De finales<br /></strong>Hoewel Nadal in 2008 de Olympische Spelen wist te winnen op hard court, blijven er spelers die beter uit de voeten kunnen op de ondergrond dan de nummer één van de wereld. Andy Murray behoort tot die selecte groep. Zeker nu de Britse hoop het beste tennis uit zijn loopbaan speelt en overloopt van zelfvertrouwen. Het zal hem helpen aan zijn eerste Grand Slam-titel, dankzij een overwinning op Nalbandian in de finale.<br /><br /><em>Finale: Murray - Nalbandian<br /></em><br /><strong><em>Winnaar: Andy Murray</em></strong>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-19377375510072592142009-01-11T15:10:00.001+01:002009-03-23T11:19:32.955+01:002009 WTA preview: op zoek naar een nieuwe koninginHet nadeel van het doen van voorspellingen voor een nieuw jaar wanneer er al een week voorbij is, is dat je eigenlijk direct achter de feiten aanloopt. Zo wilde ik schrijven dat ik dit jaar hoge verwachtingen heb van Venus Williams en het toptalent Victoria Azarenka, maar nadat beiden sterk zijn begonnen aan 2009, klinken die woorden enigszins als mosterd na de maaltijd. Williams won met ruime cijfers van Jelena Jankovic, Vera Zvonareva en Anna Chakvetadze, terwijl Azarenka de eerste titel uit haar loopbaan in de wacht sleepte. Dat neemt niet weg dat ik mijn overtuiging later in dit artikel verder toe zal lichten. Maar laten we om te beginnen eens kijken naar de huidige staat van het vrouwentennis.<br /><br />Jelena Jankovic begint het jaar als nummer één van de wereld. Een apart gegeven, aangezien de 23-jarige Servische nog altijd wacht op haar eerste Grand Slam-titel. Jankovic is de enige speelster in de geschiedenis van de WTA Tour, die de nummer één-positie heeft bereikt, maar nog altijd geen major heeft gewonnen. Wie overigens een jaar geleden had geroepen dat Jankovic in 2008 ’s-werelds beste speelster zou worden, had voor gek worden verklaard. Justine Henin regeerde de vrouwentour immers met harde hand. Tot zij vier maanden later zelf de stekker uit haar carrière trok.<br /><br />De abrupte terugtrekking van Henin uit de sport liet de WTA Tour achter in een staat van chaos. De nummer één-positie had geen betekenis meer. Er was geen grootse kampioene om het machtsvacüum op te vullen. Maria Sharapova, Ana Ivanovic, Jankovic en Serena Williams bestegen allen kortstondig de troon, maar waarborgden hun prestaties de status van koningin van het vrouwentennis? Eigenlijk niet. En dus gaat de zoektocht verder in 2009. Staat er een nieuwe grote kampioene op in het nieuwe jaar? Zo ja, wie?<br /><br /><strong>Jankovic wint Roland Garros en blijft nummer één</strong><br />Persoonlijk verwacht ik wel het een en ander van Jankovic, gezien het feit dat ze eindelijk begint te geloven dat ze de grote wedstrijden kan winnen. Jankovic kende na haar verloren US Open-finale een uitstekende herfst, waarin ze drie toernooizeges boekte met agressief tennis en sterk serveerwerk. Jankovic wist voor het eerst in haar loopbaan ook op de belangrijke momenten haar beste tennis te laten zien. In het verleden was de Servische wanneer het er toe deed juist te defensief en oogde ze vaak nerveus. Het feit dat Jankovic sinds vorig seizoen met een fulltime coach werkt, werpt zijn vruchten af. Wanneer ze haar vorm van eind 2008 door kan zetten in het nieuwe jaar, dan zal Jankovic haar eerste Grand Slam-titel in de wacht slepen. Met haar uitstekende beweeglijkheid maakt ze daarbij op Roland Garros de beste kans. Gezien het feit dat ze aanzienlijk meer toernooien speelt dan de Williams-zusjes, zal Jankovic ook de nummer één-positie vasthouden.<br /><br /><strong>Venus Williams wint twee Slams<br /></strong>Venus Williams kende een uitstekend 2008. Ze verdedigde met succes haar Wimbledon-titel, maar daarnaast won de voormalig nummer één van de wereld ook voor het eerst in haar carrière de WTA Championships in Doha. Verder waren er nog twee kwartfinales op Grand Slam-niveau in Melbourne en New York. De 28-jarige Williams verklaarde onlangs hoeveel plezier ze nog altijd heeft in de sport en dat ze nog lang niet aan stoppen denkt. Met die instelling en haar hervonden topvorm lijkt er nog voldoende succes in het verschiet te liggen. Onvoorstelbaar genoeg won Williams sinds 2001 geen Grand Slam meer buiten Wimbledon. In 2009 reken ik er op dat daar een einde aan komt. De US Open of Australian Open gaat dit jaar naar Venus, aangevuld met haar zesde Wimbledon-titel.<br /><br /><strong>Mauresmo beëindigt carrière</strong><br />Amélie Mauresmo verpestte in februari 2007 het afscheidsfeestje van Kim Clijsters in Antwerpen, door de publiekslieveling in de eindstrijd te verslaan. Sindsdien won de voormalig nummer één van de wereld geen titel meer. Inmiddels lijkt Mauresmo zelf te zijn begonnen aan het laatste tennisjaar uit haar loopbaan. De 29-jarige Française wil terugkeren aan de top, anders vindt ze het wel mooi geweest. Maar meer dan een notering zo rond de 20e plaats zal er voor de tweevoudig Grand Slam-winnares waarschijnlijk niet meer inzitten. Mauresmo verloor een groot van het vertrouwen in eigen kunnen, toen ze in 2007 enkele maanden geblesseerd aan de kant moest zitten. Ze komt daarnaast kracht tekort om het de nieuwe generatie speelsters consistent moeilijk te maken. Het ligt dus voor de hand dat deze kampioene na 2009 haar rackets aan de wilgen zal hangen.<br /><br /><strong>Azarenka breekt definitief door<br /></strong>En dat brengt ons terug bij Victoria Azarenka. Deze voormalig nummer één van de wereld bij de junioren halveerde haar ranking vorig jaar van de 30e naar de 15e plaats, maar met de capaciteiten die de 19-jarige Wit-Russische bezit moet ze in 2009 de aansluiting met de wereldtop kunnen maken. Azarenka slaat verwoestend hard met zowel forehand als backhand, waarbij ze met haar hoge gekreun alleen wel irritant veel doet denken aan Maria Sharapova.<br /><br />Azarenka leek in 2008 mentaal nog niet klaar om te presteren in de grote wedstrijden. Tactisch zat het allemaal nog niet even goed in elkaar bij de hardhitter, en wanneer het even tegenzat sloeg de frustratie al snel toe. Eind vorig seizoen vertelde ze me in Stuttgart dat ze hard werkt aan het mentale aspect en zich steeds beter kan focussen op wat ze moet doen in een wedstrijd. Wanneer Azarenka die instelling vol kan houden zal ze weinig moeite hebben om in 2009 de top-10 binnen te dringen, waarbij ze ook in staat moet zijn om de halve finales van een Grand Slam te bereiken.<br /><br /><strong>En dan nog dit...<br /></strong>Michaella Krajicek raakt nauwer betrokken met de Nick Bollettieri Academy en keert terug in de top-40. In juni wint ze de Ordina Open. Arantxa Rus zet haar sterk stijgende lijn door en bereikt de top-100. Dinara Safina wint geen Grand Slam. Serena Williams meldt zich vijf keer af voor een toernooi met een vage blessure. Maria Sharapova laat de schouderproblemen achter zich en wordt opnieuw de beste Russin. Daniela Hantuchova komt niet meer terug in de top-10. Alizé Cornet bereikt de halve finales op Roland Garros.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-14583750252915764482009-01-10T18:20:00.001+01:002009-03-23T11:15:52.299+01:002009 ATP preview: de ultieme vierstrijdRafael Nadal, Roger Federer, Novak Djokovic en Andy Murray. Heeft de ATP World Tour in de geschiedenis ooit een sterkere top-4 gekend?<br /><br />2008 was een jaar van veranderingen aan de top van het mannentennis. Roger Federer was voor het eerst in vijf jaar niet langer de meest dominante speler ter wereld. Novak Djokovic bevestigde zijn status als wereldtopper met zijn eerste Grand Slam-titel in Australië, en Andy Murray heeft de Britten vervuld met nieuwe hoop op eindelijk dat grote succes op het hoogste podium. Succes waar de eilandbewoners al sinds de jaren ’30 van de vorige eeuw op wachten, toen Fred Perry de grote tennisheld was.<br /><br />Nadal, Federer, Djokovic en Murray. Alle vier zijn het echte wedstrijdspelers met een duidelijk killersinstinct. Tennissers die weten wat het is om op belangrijke momenten er te staan en juist dan hun beste tennis kunnen laten zien. En alle vier doen zij qua capaciteiten weinig voor elkaar onder. Er zal in 2009 met recht sprake zijn van een vierstrijd aan de top.<br /><br />In 2009 verandert er nog meer in de tenniswereld. Zo speelt Rafael Nadal vanaf dit seizoen niet langer in sleeveless shirtjes en een driekwartsbroek. Wat de ATP betreft is er een nieuwe naam voor de tour (ATP World Tour), een nieuwe voorzitter, een nieuwe toernooikalender (met Masters 1000, Masters 500 en Masters 250 toernooien) en een reeks nieuwe evenementen.<br /><br />Maar laten we ons concentreren op wat er op de tennisbaan gebeurt. Hieronder blik ik aan de hand van een aantal voorspellingen vooruit op het komende seizoen.<br /><br /><strong>Nadal blijft op één</strong><br />Indien Rafael Nadal fit blijft lijkt het mij onwaarschijnlijk dat hij in 2009 van zijn troon gestoten zal worden als heerser van het mannentennis. Nadal zal zijn vijfde Roland Garros-titel binnenslepen en zal daarnaast te constant zijn op de andere ondergronden om zijn nummer één-positie af te staan. Rafa blijft echter kwetsbaar op hard court – Djokovic, Murray en Federer hebben hier een streepje voor – en dus is het allesbehalve zeker dat Nadal zijn eerste Grand Slam op cement binnen zal halen.<br /><br /><strong>Dominantie Federer is voorbij</strong><br />Roger Federer heeft zijn beste jaren gehad. De 27-jarige Zwitser weet zijn wisselvalligheid in 2008 aan de ziekte van Pfeiffer die hem in januari parten speelde, en waardoor hij de rest van het jaar nooit meer een inhaalslag heeft kunnen maken, maar hoewel Federer nog altijd fenomenaal kan tennissen, zal hij de sport niet meer domineren als voorheen. Het valt te bezien of Federer het vertrouwen in zijn forehand kan terugwinnen in 2009, want het was zijn oude wapen dat hem zo vaak in de steek liet op belangrijke momenten gedurende het afgelopen seizoen.<br /><br /><strong>Murray wint eerste Slam</strong><br />Dat Andy Murray de top-5 van de wereldranglijst zou bereiken leek twee jaar geleden al een zekerheidje. Een hardnekkige polsblessure wierhield de 21-jarige Schot van een eerdere doorbraak aan de absolute wereldtop, maar nu staat hij er dan toch. Murray is volwassen geworden als tennisser én als persoon. De huidige nummer vier van de wereld is geconcentreerder op de baan en laat zich minder snel verleiden tot onnodige woedeuitbarstingen. De logische volgende stap in de loopbaan van Murray is het winnen van een Grand Slam-titel. Ook dat lijkt inmiddels slechts een kwestie van tijd. Het zou al goed kunnen gebeuren in Melbourne. Zo niet, dan gebeurt het wel op Wimbledon of de US Open. Murray wordt in 2009 de nummer twee van de wereld, achter Nadal.<br /><br /><strong>Djokovic doet stapje terug</strong><br />Novak Djokovic sprak halverwege 2008 nog zijn hoop uit om het jaar af te sluiten als nummer één van die wereld. Die ambities moest de Serviër snel in de ijskast zetten, want zijn tweede seizoenshelft was teleurstellend. Djokovic won verrassend genoeg de Masters Cup in Shanghai, maar persoonlijk raakte ik weinig onder de indruk van het vertoonde spel van de man uit Belgrado, die in de halve finale ontsnapte aan een nederlaag tegen Gilles Simon. Djokovic heeft problemen met zijn forehand en heeft nu voor het eerst in zijn loopbaan te maken met tegenslag. De verwachtingen zijn hoog vanuit zijn vaderland en Djokovic lijkt moeite te hebben om om te gaan met de druk. Hoewel de regerend Australian Open kampioen zeker bij de beste vier spelers ter wereld zal behoren in 2009, reken ik niet op veel meer.<br /><br /><strong>Monfils bereikt top-10</strong><br />Jo-Wilfried Tsonga en Gilles Simon hebben ervoor gezorgd dat Frankrijk voor het eerst sinds eind jaren ’80 weer twee spelers in de top-10 van de wereld heeft. Ook Gael Monfils lijkt inmiddels klaar om die stap te maken. De extroverte publieksspeler lijkt zich meer te focussen op het behalen van resultaten in plaats van alleen maar de meest gekke capriolen op de tennisbaan uit te halen, waardoor zijn talent eindelijk tot zijn recht begint te komen. Dat is ook niet zo gek, nu Monfils tegenwoordig wordt gecoacht door de Australiër Roger Rasheed, de voormalig trainer van Lleyton Hewitt.<br /><br />Overigens twijfel ik eraan of Simon zich zal handhaven in de top-10. Tsonga zal zo blijven hangen rond zijn huidige zevende positie.<br /><br /><strong>En dan nog dit...</strong><br />Robin Haase eindigt het seizoen in de top-40. Lleyton Hewitt keert na zijn heupoperatie van vorig jaar terug in de top-15. Juan Martin del Potro kent een terugslag in 2009, terwijl David Nalbandian terugkeert in de top-10 en opnieuw de Argentijnse nummer één wordt.<br />Marat Safin zakt weg tot buiten de top-40. Federer komt niet verder dan de kwartfinales op Roland Garros.Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-66492765651308635802008-12-05T16:59:00.001+01:002008-12-07T16:09:21.062+01:00Kampioenen van de toekomst - Deel 2: WTAWaar er bij de mannen een aantal nieuwe spelers zich in de absolute top nestelde, valt op dat er bij de vrouwen zich een grote groep talenten aandient net onder de hoogste regionen. Tennistribune neemt de sterk opkomende WTA-dames onder de loep.<br /><br /><strong>A-Groep</strong><br /><br /><em>Dinara Safina (22) : 15 -> 3</em><br /><br />Ongetwijfeld de grootste verrassing van dit seizoen. Safina was al enkele jaren bekend, maar dan met name vanwege haar bloedband met broer Marat. Nadat de Russin echter enige overtollige kilootjes van zich af had geschud, volgden daar snel de successen. Safina mag zich de laatste speelster noemen die wist te winnen van Justine Henin. Bij dat respectievelijke toernooi van Berlijn begon de grote doorbraak voor de 22-jarige Moskoviete. Ze won het evenement en reikte plotsklaps tot de finale van Roland Garros. Op de Olympische Spelen van Peking behaalde ze ook nog het zilver.<br /><br /><em>Agnieszka Radwanska (19) : 26 -> 10</em><br /><br />Een rare snuiter tussen alle hedendaagse powerhitters. De 19-jarige Poolse oogt op het eerste gezicht niet als een wereldtopper, maar hoewel ze technisch gezien niet de mooiste slagen in huis heeft, kunnen er maar weinig vrouwen tippen aan haar koelbloedigheid en tactisch vernuft. Een seizoenlang constant presteren, aangevuld met drie titels op de wat kleinere toernooien brachten Radwanska binnen de top-10.<br /><br /><strong>B+-Groep</strong><br /><br /><em>Caroline Wozniacki (18) : 60 -> 12</em><br /><br />Had voor het seizoen begon de doelstelling om binnen de top-50 te eindigen. Daar deed deze Deense blondine echter niet lang over. Na twee toernooien stond ze eind februari al op de 43e positie. Toernooizeges in Stockholm, New Haven en Tokyo brachten haar uiteindelijk tot op de rand van de top-10.<br /><br /><em>Alizé Cornet (18) : 55 -> 16<br /></em><br />Waar de ene Française daalt, klimt een ander omhoog. Alizé Cornet (foto) lijkt de gedoodverfde opvolgster te worden van Amélie Mauresmo aan de wereldtop. Maar waar de voormalig nummer één van de wereld juist in eigen land nooit kon imponeren, is het speltype van Cornet daarentegen uitermate geschikt voor de gravelbanen van Roland Garros. De goedlachse jongedame uit Nice behaalde dan ook haar grootste succes uit 2008 op het prestigieuze toernooi van Rome, waar ze als qualifier de finale haalde.<br /><br /><strong>B-Groep</strong><br /><br /><em>Victoria Azarenka (19) : 30 -> 15<br /></em><br />Seizoenshoogtepunten: Finaliste Gold Coast, Praag. Vierde ronde Roland Garros.<br /><br /><em>Dominika Cibulkova (19) : 51 -> 19<br /></em><br />Seizoenshoogtepunten: Finaliste Montreal, Amelia Island.<br /><br /><strong>C-Groep</strong><br /><br /><em>Kaia Kanepi (23) : 75 -> 27<br /><br />Alisa Kleybanova (19) : 156 -> 32<br /><br />Aleksandra Wozniak (21) : 136 -> 34<br /><br />Sorana Cirstea (18) : 108 -> 37<br /><br />Bethanie Mattek (23) : 114 -> 39<br /><br />Petra Kvitova (18) : 150 -> 44<br /><br />Anastasia Pavlyuchenkova (17) : 286 -> 46*<br /><br />Monica Niculescu (21) : 152 -> 47<br /><br />Carla Suarez Navarro (20) : 170 -> 50<br /><br />Magdalena Rybarikova (20) : 231 -> 57<br /><br />Sabine Lisicki (19) : 198 -> 58<br /><br />Marina Erakovic (20) : 153 -> 60<br /><br />Yanina Wickmayer (19) : 175 -> 73</em><br /><br />* = Pavlyuchenkova won in 2008 vier Challengers.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-91476832209192244332008-11-30T13:46:00.000+01:002008-12-07T16:04:57.692+01:00Kampioenen van de toekomst - Deel 1: ATP2008 was niet alleen het seizoen van een van de mooiste tennispartijen uit de geschiedenis van de sport, ook was het een jaar waarin nieuwe namen zich aandienden aan de top. Tennistribune analyseert de grootste stijgers van het seizoen en maakt daarbij een onderverdeling tussen een A-, B-, en C-Groep. Beter gezegd, een top-, midden-, en ondersegment van sterk opkomende talenten. We zetten van elke speler de eindejaarsranking van 2007, naast de huidige klassering.<br /><br /><strong>A-Groep</strong><br /><br /><em>Andy Murray (21) : 11 -> 4</em><br /><br />Andy Murray heeft zich in 2008 opgewerkt van groot talent, tot absoluut wereldtopper. Dankzij zijn verbeterde fysiek en mentale gesteldheid, heeft de Schot overtuigend de stap naar de top-5 kunnen maken. Twee Masters Series-titels in Cincinnati en Madrid, en een Grand Slam-finale op de US Open kenmerken de absolute doorbaak van Murray in de tweede helft van het seizoen.<br /><br /><em>Jo-Wilfried Tsonga (23) : 43 -> 6</em><br /><br />Verbaasde vriend en vijand toen hij op de Australian Open uit het niets de finale bereikte. Had voor het toernooi begon in zijn hele carrière nog geen 30 ATP-duels gespeeld. Treurig genoeg stond de fysiek breekbare Tsonga echter ook in 2008 weer lange tijd geblesseerd buitenspel, maar desondanks wist de Fransman zich te kwalificeren voor de Masters Cup in Shanghai. Beleefde naar eigen zeggen het hoogtepunt in zijn loopbaan, toen hij in het najaar voor eigen publiek het Masters Series-toernooi van Parijs wist te winnen.<br /><br /><em>Gilles Simon (24) : 29 -> 7</em><br /><br />Zijn doorbraak was misschien wel de grootste verrassing van het seizoen. Draaide de laatste jaren mee zo rond de 30e plaats op de wereldranglijst, maar de counterpuncher leefde zowel internationaal, als in zijn eigen Frankrijk, compleet buiten de spotlights. Tot Simon afgelopen zomer plotseling wist te winnen van Roger Federer in Toronto. De zege gaf vertrouwen en katapulteerde de goedlachse Fransman uiteindelijk tot binnen de top-10 en een plek op de Masters Cup. Was in Shanghai als plaatsvervanger van Rafael Nadal twee games verwijderd van de finale, voordat hij ten onder ging tegen latere kampioen Novak Djokovic.<br /><br /><em>Juan Martin Del Potro (20) : 44 -> 9</em><br /><br />Won afgelopen zomer in Stuttgart zijn eerste titel. Dat beviel zo goed, dat de boomlange Argentijn zijn drie aansluitende evenementen óók allemaal won. Een ongelofelijke prestatie. Del Potro klom van de 65e plek begin juli, tot binnen de top-10 in nog geen drie maanden tijd. Kwalificeerde zich uiteindelijk voor de Masters Cup, maar kon in Shanghai vanwege oververmoeidheid geen potten breken. De overbelasting van de zomer brak hem op in de Davis Cup-finale, waar hij teleurstellend zijn enige gespeelde wedstrijd verloor.<br /><br /><strong>B-Groep<br /></strong><br /><em>Stanislas Wawrinka (23) : 36 -> 13</em><br /><br />Seizoenshoogtepunten: Finalist Masters Series-toernooi Rome, Doha. Olympisch goud dubbelspel (met Federer).<br /><br /><em>Gael Monfils (22) : 38 -> 14</em><br /><br />Seizoenshoogtepunten: Halve finalist Roland Garros, finalist Wenen<br /><br /><em>Marin Cilic (20) : 71 -> 23<br /></em><br />Seizoenshoogtepunten: Winst New Haven, 4e ronde Australian Open, Wimbledon<br /><br /><em>Kei Nishikori (18) : 286 -> 63</em><br /><br />Seizoenshoogtepunten: Winst Delray Beach (als qualifier), 4e ronde US Open<br /><br /><strong>C-Groep</strong><br /><br /><em>Sam Querrey (21) : 63 -> 39<br /><br />Ernests Gulbis (20) : 61 -> 53*<br /><br />Marcel Granollers (22) : 132 -> 56<br /><br />Eduardo Schwank (22) : 175 -> 58<br /><br />Philipp Petzschner (24) : 185 -> 66<br /><br />Jeremy Chardy (21) : 192 -> 74<br /><br />Thomaz Bellucci (20) : 202 -> 85</em><br /><br />* = Hoewel Gulbis qua absolute ranking slechts licht progressie boekte, bereikte de Let wel de kwartfinales op Roland Garros.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-79078665702627977552008-11-08T10:47:00.001+01:002008-12-07T16:01:54.133+01:00Masters Cup Shanghai: Murray voor de titelOp papier is er eigenlijk geen mooier toernooi dan de Masters Cup. Enkel de beste acht spelers van het seizoen zijn uitgenodigd, wat betekent dat er vanaf dag één enkel topaffiches op het programma staan. Toch blijft het eindejaarskampioenschap enigszins een ondergeschoven kindje in de sport. De spelers zijn moe en net als de doorsnee tennisfan snakt iedereen wel een beetje naar het einde van het seizoen. Het is het logische effect van verzadiging na elf maanden lang non-stop actie op het hoogste niveau.<br /><br />Dat neemt niet weg dat we nog wel een week met schitterend tennis voor de boeg hebben. En reken maar dat er een flinke dosis prestige op het spel staat bij de tenniselite in Shanghai, om nog maar niet te spreken van de vele ranglijstpunten die te verdienen zijn. Wat kunnen we verwachten van het slotakkoord van het reguliere tennisjaar? Een analyse.<br /><br /><strong>Rode Groep<br /></strong><br />Wie Roger Federer voor de loting zou hebben gevraagd welke drie spelers hij het liefst niet tegen zou komen in de groepsfase, zou ongetwijfeld de namen van Andy Murray, Andy Roddick en Gilles Simon uit zijn mond hebben gehoord. En wat kwam er vervolgens uit de koker rollen? Juist. Federer bevindt zich in een groep met drie spelers waarvan hij de laatste onderlinge ontmoeting verloor. In het voorjaar ging de Zwitser in Miami ten onder tegen Roddick. Simon was in de zomer de betere in Toronto, en Murray rekende onlangs af met de nummer twee van de wereld in Madrid.<br /><br />Het zelfvertrouwen van Federer is na een wisselvallig seizoen nog altijd niet helemaal terug, maar de titelverdediger in Shanghai speelt de laatste weken wel beter tennis. Toch is plaatsing voor de halve finales allesbehalve een vanzelfsprekendheid, zolang zijn forehand wisselvallig blijft. Zeker het degelijke spel van Gilles Simon is er op gebaseerd om onregelmatigheden in het spel van zijn tegenstanders uit te buiten. Wanneer Roddick zo sterk serveert als in Miami, kan Federer zich ook tegen de Amerikaan weinig slordigheden veroorloven. Tegen de in topvorm verkerende Murray kan de dertienvoudig Grand Slam-kampioen ook op een goede dag tegen een nederlaag aanlopen.<br /><br />De verwachting is dat Federer zich uiteindelijk met moeite zal plaatsen voor de laatste vier, samen met Murray.<br /><br /><em>Halve finalisten: Roger Federer, Andy Murray</em><br /><br /><strong>Witte Groep<br /></strong><br />Vergeleken met de zwaargewichten in de Rode Groep oogt de Witte Groep in eerste instantie een stuk minder spectaculair. De vier spelers doen echter weinig voor elkaar onder in de huidige vorm en lijken allen een redelijke kans te maken op een plek in de halve finales.<br /><br />De groep wordt aangevoerd door Novak Djokovic, maar het is maar zeer de vraag of de 21-jarige Serviër na drie speelronden ook op de toppositie terug te vinden zal zijn. Djokovic is al sinds mei titelloos, nadat hij op gravel het prestigieuze Masters Series-toernooi van Rome won. De nummer drie van de wereld is al maandenlang zoekende naar zijn beste vorm, waarmee het scenario van eind 2007 zich lijkt te herhalen voor de Djoker. Ook vorig seizoen viel hij in het najaar ver terug. Bij zijn debuut op de Masters Cup bleef Djokovic dan ook zonder overwinning.<br /><br />De man in vorm in de Witte Groep is ongetwijfeld Jo-Wilfried Tsonga. De Fransman won onlangs voor eigen publiek in Parijs zijn eerste Masters Series-titel uit zijn carrière, gedragen door zijn uitstekende service. Op weg naar de eindzege rekende hij ook af met Djokovic.<br /><br />Nikolay Davydenko en Juan Martin del Potro completeren de groep. Del Potro kende een formidabele tweede seizoenshelft, waarin hij van buiten de top-60 naar een notering in de top-10 klom, als gevolg van onder meer vier toernooizeges. De Argentijn heeft echter nog de Davis Cup-finale voor de boeg en klaagde onlangs over een slepende teenblessure. In hoeverre kan en wil Del Potro volledig gas geven in Shanghai?<br /><br />Davydenko presteert al het hele seizoen wisselvallig, mede door de verdenking in de beruchte gokkwestie, die hem lange tijd boven het hoofd hing. De Rus kan zich nadat hij is vrijgesproken, sinds kort eindelijk weer volledig focussen op zijn tennis, maar verklaarde dat hij mentaal nog niet helemaal 100 procent is.<br /><br />Veel vraagtekens dus in de Witte Groep, wat het voorspellen lastig maakt. Toch wagen we een poging.<br /><br /><em>Halve finalisten: Jo-Wilfried Tsonga, Nikolay Davydenko<br /></em><br /><em><strong>Winnaar: Andy Murray</strong></em>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-90525367733799798152008-09-01T15:48:00.001+01:002008-12-07T15:58:18.237+01:00Elena Dementieva: Golden GirlAcht jaar geleden won Elena Dementieva al zilver op de Spelen van Sydney. Ze behoorde tot de eerste generatie Russische wereldtoppers die het vrouwentennis veroverden, maar waar haar Olympische doorbraak een opmaat leek voor een glansrijke carrière, bleven grote prijzen jaar na jaar uit voor de Moskoviete. Verdrongen uit de spotlights en door velen al afgeschreven voor succes op het hoogste niveau, was daar in Peking dan toch plotseling die hoofdprijs: Olympisch goud. “Niets is mooier dan dit,” aldus de dolgelukkige winnares.<br /><br />Juni 2004. Elena Dementieva bereikt op Roland Garros haar eerste Grand Slam finale en is daarin favoriete tegen haar landgenote Anastasia Myskina. Maar in de eerste volledig Russische finale op Grand Slam-niveau, wordt Dementieva bevangen door de zenuwen en gaat ze met 6-1, 6-2 hard onderuit. Een paar maanden later krijgt ze een nieuwe kans, wanneer ze de finale haalt van de US Open tegen opnieuw een landgenote, de verrassende 19-jarige Svetlana Kuznetsova. Dat zou toch moeten lukken. Maar nee, Dementieva ging wederom in twee setjes ten onder.<br /><br />Het waren vooralsnog haar enige twee finaleplaatsen op een Grand Slam-toernooi. Dementieva draaide de afgelopen jaren mee op Top-10 niveau, maar het gat met de absolute wereldtoppers werd langzaamaan groter. Ze werd voorbijgestreefd door jonge talenten als Ana Ivanovic en Jelena Jankovic, en ook in de Russische pikorde haalden Kuznetsova, Maria Sharapova en Anna Chakvetadze haar in. In 2007 wierpen blessures haar aan het begin van het seizoen verder terug. Maar toen kwam de ommekeer. Aan het eind van het afgelopen jaar schreef Dementieva verrassend het grote indoortoernooi van Moskou op haar naam, waar ze in de finale afrekende met Serena Williams. Ze speelde een fantastisch toernooi in Dubai aan het begin van het seizoen, waar ze Kuznetsova en Ivanovic versloeg op weg naar de titel. Op Roland Garros liet ze een ruime voorsprong en match points glippen tegen Dinara Safina in de kwartfinale, maar op Wimbledon bereikte ze wel de laatste vier.<br /><br />Dementieva had dus al bewezen dat haar rol aan de top op 26-jarige leeftijd nog lang niet is uitgespeeld, vóórdat ze afreisde naar Peking. Maar toch verbaasde ze vriend en vijand door met de gouden medaille aan de haal te gaan. Ze speelde na Wimbledon slechts één voorbereidingstoernooi op de Spelen, waar een eerste ronde in Montreal direct het eindstation was. “Het is moeilijk te geloven,” verklaarde ze na haar gewonnen finale tegen Dinara Safina. “Ik heb me hier lang, lang op voorbereid en elke dag droomde ik over succes op de Spelen. Maar nu het moment daar is, is het toch nog een grote verrassing. Dit is zonder twijfel het mooiste moment in mijn carrière, zelfs in mijn leven. Ik zal dit nooit vergeten.”<br /><br />Als doorgewinterde prof in een vrouwencircuit dat wordt overspoeld met nieuwe, jonge supertalenten is Dementieva het succes van harte gegund. Het ontbreken van een grote titel vrat aan het Russische gevoelsmens. Ze dreigde de boeken in te gaan als een van de beste speelsters aller tijden die nooit een grote prijs zou pakken. Maar nu is haar harde werken dus toch beloond.<br /><br />Desalniettemin is daar, gezien de vrij korte geschiedenis van tennis op de moderne Olympische Spelen (tennis verdween na 1924 van het programma en keerde in 1988 terug), de logische vraag; hoeveel is Olympisch goud waard voor een tennisser, die is getraind voor Grand Slam succes?“<br /><br />Journalisten vragen me altijd wat er belangrijker is, de Olympische Spelen, of een Grand Slam,” aldus Dementieva. “Natuurlijk zijn dat de Spelen. Ik kan het niet vergelijken, want de Olympische Spelen zijn gewoon zoveel groter. Het is de droom van elke sporter om alleen al hier aanwezig te kunnen zijn. Maar om dan ook nog Olympisch kampioen te worden, dat is het ultieme. Alles wat ik in mijn leven heb gedaan, het harde trainen, het geloven in mezelf, het is het allemaal waard, voor dit ene moment.”<br /><br />De opluchting is dus groot bij Dementieva. Zó vaak in het verleden ging het mis in de belangrijke wedstrijden, waardoor het aantal criticasters dat twijfelde aan haar mentale weerbaarheid, met het verstrijken van elk groot toernooi toenam. Met het winnen van de gouden medaille heeft Dementieva hen eindelijk het zwijgen kunnen opleggen.“<br /><br />Dit betekent zoveel meer voor me dan het winnen van een Grand Slam. Heel het seizoen heeft voor mij in het teken gestaan van dit evenement. Ik kon ook aan niks anders denken. Ik weet dat de US Open voor de deur staat, maar dit was voor mij hét moment waar ik op heb gewacht en dus wil ik daar goed van genieten.”<br /><br />Voor het Russische vrouwentennis waren de Spelen een ultiem statement van dominantie. Favoriete Kuznetsova verloor in de eerste ronde, Chakvetadze bleef thuis en Sharapova moest geblesseerd afzeggen, maar reservespeelster Vera Zvonareva werd ingezet en nam gewoon het brons mee naar huis. Het zilver ging dus naar Safina.“<br /><br />Het bewijst hoezeer we hebben gedomineerd de laatste jaren,” zegt Dementieva. “We hebben veel Russische finales gezien op de grote toernooien, maar nu we zo met z’n drieën daar op het podium stonden, dat was een heel groot moment voor Rusland.”<br /><br />Dementieva is teruggekeerd in de Top-5 van de wereldranglijst en bij een sterk optreden in New York maakt ze een uitstekende kans om haar beste klassering ooit (nummer vier) te verbeteren. Maar als de Olympische titel zoveel meer voor haar betekent dan een Grand Slam-zege, heeft ze dan nog wel doelen voor de toekomst?<br /><br />“Dat is een goede vraag. Ik weet niet of ik nog een Olympische Spelen mee zal maken, dus eerlijk gezegd heb ik nu even niks om over te dromen. Er zijn natuurlijk een hoop dingen die je kan bereiken in de tennissport; het winnen van een Grand Slam, nummer één van de wereld worden, maar er is echt niets mooiers dan het winnen van een gouden medaille, niets.”Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6215816010661260170.post-53953970767321408272008-06-21T15:24:00.000+01:002008-07-04T14:43:42.402+01:00Taaie ThaiseZe kwam op zondagochtend om 06:00 aan in Nederland en moest op diezelfde dag twee kwalificatiewedstrijden spelen. Maar Tamarine Tanasugarn knokte zich naar het hoofdtoernooi en een kleine week later stond de 31-jarige Thaise met de kampioenstrofee in haar handen.<br /><br />In de eerste ronde zorgde Tanasugarn al direct voor een grote verrassing, door de winnares van het grastoernooi van Birmingham, Kateryna Bondarenko, met tweemaal 6-3 naar huis te sturen. In de tweede ronde ontsnapte ze tegen de Amerikaanse Ashley Harkleroad, toen deze in de derde set bij een 5-4 stand mocht serveren voor de wedstrijd.<br /><br />En toen was daar die kwartfinalepartij tegen Michaella Krajicek, waarbij de nummer 85 van de wereld zich van een set achterstand terugknokte naar de winst. In de halve finale rekende ze ook nog maar even af met het andere Bondarenko-zusje, Alona: 6-2 6-4.<br /><br />Ondanks al die overwinningen waren er weinig mensen die Tanasugarn ook maar enige kans gaven voor haar finale tegen de in topvorm verkerende Dinara Safina. De Roland Garros finaliste rekende in haar halve eindstrijd nog simpel af met landgenote Elena Dementieva (6-3 6-2), en met haar harde service en baselineslagen leek ze toch wel door het defensief degelijke spel van Tanasugarn heen te kunnen slaan.<br /><br />Met moeite wist de Thaise Safina bij te blijven in de openingsfase van de eerste set, en nadat de Russische op 4-4 eindelijk een break wist te forceren, leek de toon gezet te zijn voor een snelle afwerking van de wedstrijd. Maar die gekke Thaise bleek toch lastiger dan gedacht. Safina begon plotseling meer fouten te maken en leverde direct haar service in. De foutenlast stapelde zich verder op bij de nummer negen van de wereld, en uit het niets was daar zomaar de setwinst voor de grote underdog.<br /><br />Tanasugarn bleef oerdegelijk spelen vanuit het achterveld en Safina wist zich geen raad met de zachte slice services van haar opponente. Zelden kwam de servicesnelheid boven de 140 km/h, maar keer op keer versloeg Safina zich op die rare ballen van de Thaise.<br /><br />Nadat de Russische op een 2-3 stand na twee dubbele fouten haar servicegame inleverde, was de beslissende break een feit. Safina kreeg nog een waarschuwing toen ze in de volgende game haar racket kapot sloeg, na het niet benutten van twee break mogelijkheden, maar het inspireerde haar niet tot beter tennis.<br /><br />Bij het serveren voor de wedstrijd werd Tanasugarn enigszins bevangen voor de spanning, maar enkele forehand missers en slappe services werden haar dankzij slordige fouten van Safina niet fataal. Waar het zusje van Marat op Roland Garros nog twee keer terug kwam van een set en 5-2 achterstand, kon ze dat kunststukje vandaag niet herhalen. Vijf break kansen poetste Tanasugarn weg, voordat een forehandfout van Safina op het tweede wedstrijdpunt het einde betekende.<br /><br />“Het is een taaie Thaise,” was dan ook de conclusie van speaker Jack van der Voorn.Unknownnoreply@blogger.com0