Wonderen bestaan

Wat is het toch jammer dat alle mooie partijen op de US Open voor ons midden in de nacht worden gespeeld. Vandaar dat ik dus vanmorgen bij het opstaan direct Eurosport aanzette om hopelijk nog wat beelden mee te krijgen van wat heel goed de laatste partij uit de carrière van Andre Agassi had kunnen zijn. Ik had nog geen idee van de uitslag.

Ik druk mijn televisie aan en wat zie ik, een 2-2 stand in de vijfde set, wow! Meteen slaat de spanning toe. Hoe is het toch mogelijk dat die 36-jarige veteraan, die het laatste jaar bijna geen wedstrijd heeft gespeeld vanwege zijn zwakke rug, dit vol kan houden?!

Het niveau van de wedstrijd is fenomenaal. Agassi wordt gedragen door 23.000 hartstochtelijke fans, die af en toe iets té ver gaan met hun ondersteuningen door te juichen bij servicefouten van tegenstander Marcos Baghdatis. De Cyprioot was na afloop erg professioneel hierover, door te zeggen dat er simpelweg weinig tegen te doen valt en het geen zin heeft om je er druk over te maken.

Terug naar de wedstrijd. Het is 4-4 als opeens het noodlot toeslaat voor de 21-jarige Marcos. Al enige keren werd hij in de pauzes preventief behandeld tegen kramp, maar na een sprintje schiet het er in een keer in. Terwijl aan de overkant van het net iemand staat die 15 jaar ouder is, chronisch geblesseerd is, en na afloop van zijn 3 en een half uur durende partij in de eerste ronde amper op zijn benen kon staan, is het uitgerekend de jongeling die er na ruim 3 uur spelen bij neer valt.

Terwijl Baghdatis verging van de pijn kwam de fysiotherapeut vertellen dat deze hem niet mocht helpen en dat hij toch echt door moest spelen. Toen de umpire vervolgens de arme jongeman een waarschuwing gaf vanwege het overschrijden van de toegestane tijdslimiet brak zowel het publiek als de speler in lachen uit.
Op dit moment bleek maar weer dat er niets moeilijker is dan het spelen tegen een geblesseerde tegenstander. Agassi was volledig van de kaart en produceerde ontzettend knullige fouten. De Amerikaan besefte niet dat een simpel drop shot genoeg zou zijn voor puntwinst. De zenuwen gierden door de kelen van de aanwezige toeschouwers, maar ook bij mijzelf, toen Baghdatis zelfs enkele malen op breakpoint stond. Ongeloof was van de gezichten van de fans af te lezen. Het zou toch niet waar zijn dat het nu tóch nog mis gaat?

Agassi behield zijn service, en zou nu ongetwijfeld meteen de break pakken tegen een tegenstander die niet meer kon lopen. 0-30, dat kan niet meer mis. Toch wel.. Agassi kan een match point niet benutten, en een aantal servicewinners brengen de stand gelijk naar 5-5. Het wordt angstig stil in het publiek… Baghdatis lijkt over zijn ergste krampen heen te zijn en kan weer aardig meespelen. Net als die duizenden gepassioneerde aanwezigen en die miljoenen Amerikanen thuis voor de buis vreesde ikzelf ook voor het lot van een van de grootste tennislegendes aller tijden.

Alle respect voor Marcos Baghdatis, De Cyprioot heeft een geweldige uitstraling en is een echt uithangbord voor de sport, maar deze avond.. dit toernooi.. behoort toe aan slechts één man.

Agassi gaat weer serveren. Gelukkig, zijn tegenstander helpt een handje met wat fouten en dus wordt het 6-5. Het zal toch geen tiebreak worden, dan krijgen de mensen een hartaanval. 40-15 zegt het scorebord en we maken ons op voor een beslissing zoals die alleen op de US Open kan vallen; een tiebreak in de vijfde set. Dubbele fout, nog één gamepoint rest. Nóg maar een! Hoe is het mogelijk, Agassi komt terug naar deuce zonder een bal te raken. Nadat Baghdatis nog twee keer op voordeel de game niet af kan maken krijgen we een tweede matchpoint. Andre Agassi kijkt toe als zijn opponent een bal te diep slaat, en het “Game Set & Match Agassi” klinkt.

Andre Agassi tegen Marcos Baghdatis in de tweede ronde van de US Open 2006 zal de boeken in gaan als een ware klassieker. De afscheid nemende legende heeft in twee partijen ruim 7 uur op de baan gestaan, maar zit tegen alle verwachtingen in gewoon bij de laatste 32. Agassi leeft in een wonderwereld, de vraag is, voor hoe lang nog?