Dag 9: Anticlimax

Altijd al willen weten hoe het is om Australiër te zijn? Een avondje in de Rod Laver Arena met Jelena Dokic op het centre court bied je die gelegenheid. Het is moeilijk om niet gepassioneerd mee te leven met het fanatieke thuispubliek wanneer je in het stadion zit. Want wie wilt er nou niet dat het sprookje van Jelena Dokic nog langer voortduurt? Maar regels zijn regels, en juichen is op de perstribune niet toegestaan. Dus zitten we allemaal maar te stressen met een hartslag van 180 slagen per minuut.

De hitte voelde aan het begin van de avond nog altijd als een warme deken die om je heen sloeg, na een dag waarbij de temperatuur zoals bij het begin van het toernooi weer opliep naar tegen de 40 graden. Er wordt een ware hittegolf verwacht in Melbourne, met maxima van zo’n 43 graden de komende drie dagen.

Titelverdediger Novak Djokovic kon de extreme omstandigheden niet aan en moest opgeven in zijn wedstrijd tegen Andy Roddick. Arme Novak, in de nacht van zaterdag op zondag stond hij tot 02:30 uur op de baan en sliep hij niet voor een uur of zes. Zijn verzoek om dan ook vandaag in de avond gepland te worden werd niet gehonoreerd, omdat de Amerikaanse televisie liever zag dat de partij van Roddick gedurende de dag werd ingedeeld. Sport is business. De belangen van een kampioen zijn daarbij minder interessant.

Terug naar de wedstrijd waar het alemaal om draaide vandaag. Jelena Dokic stond voor de vijfde keer dit toernooi voor een ‘onmogelijke’ taak. Na vier zwaarbevochten overwinningen op speelsters die ruim 100 tot 170 plaatsen hoger stonden genoteerd op de wereldranglijst, trof de Australische lieveling vandaag nummer 3 van de wereld Dinara Safina. Het kon toch niet zijn dat Dokic, de nummer 187 van de wereld en als wildcard toegelaten tot het toernooi, ook Safina uit het toernooi zou slaan?

De perstribune was tot nu toe maximaal voor 60 – 70% gevuld, maar kort na aanvang van de wedstrijd was er geen plaats meer over. Journalisten moesten zelfs zoeken naar een plekje tussen de fans, er zijn namelijk meer mensen geaccrediteerd dan dat er persstoelen zijn.

Dokic kwam al direct op achterstand, maar herstelde zich van 3-1 naar 3-3. Een tweede break op 4-4 kwam ze echter niet meer te boven in de eerste set.

In de tweede set was het de Australische die twee keer een break voorsprong nam, maar Safina ook tweemaal terug zag komen in de set. Serverend op 4-5 sloegen de zenuwen echter toe bij de speelster die bij toernooiwinst nummer één van de wereld zou worden. Vier dubbele fouten bezorgden Dokic setwinst en lieten de Rod Laver Arena ontploffen. Een Australische journalist naast me had een blik op zijn gezicht alsof hij zojuist de lotto had gewonnen.

Als geboren tennisfan leef je voor momenten als deze. Een prachtige strijd in een kolkend stadion tussen een thuisspelende underdog en een wereldtopper, op het grootste podium in de sport. Met stiekem die hoop in je hart op een grote verrassing.

Het was haast logisch dat de wedstrijd een derde set in zou gaan, aangezien de vier voorgaande wedstrijden van vechtersbaas Dokic ook pas in drie sets werden beslist. Safina kwam in het begin van de beslissende set een vroege break voor, en hield met pijn en moeite stand tot ze op 4-3 haar voordeel kwijt raakte. Nee, Dokic had het toernooi nog niet gewonnen, maar wie de mensen op de tribunes tekeer hoorde gaan zou dat misschien wel hebben gedacht. ‘Ongelofelijk, ze had het weer geflikt. Jelena Dokic wist ook tegen een absolute wereldtopper als Safina een achterstand om te buigen in een overwinning en was nu nog slechts twee zeges verwijderd van de ultieme stunt: het winnen van de Australian Open.’
Aan de lach van de mensen in het stadion te zien had een groot deel van de fans ongetwijfeld deze conclusie al getrokken, op het moment dat Dokic de stand gelijktrok. Maar de herboren tennisheldin had haar laatste kunstje geflikt. Safina forceerde direct een nieuwe break en mocht bij een 5-4 stand de partij uitserveren.

Het engeltje op haar schouder was verdwenen bij Dokic. Bij een 0-30 voorsprong sloeg ze een slice forehand die van de baseline wegschoot en Safina tot een mishit bracht, maar de lijnrechter gaf de bal uit. Na een succesvolle challenge van Dokic moest het punt worden overgespeeld, maar 0-40 zou het niet meer worden. Het leek alsof de lijnrechters hun best deden om maar niet partijdig over te komen, want Dokic werd al twee keer eerder in de wedstrijd benadeeld door de officials.

Na toch nog twee breakpunten te hebben moeten wegwerken, won Safina de wedstrijd op haar eerste matchpoint, dankzij een forehand misser van Dokic. En daarmee kwam er een eind aan het sprookjesboek van Jelena.

We leken ons na de bijna tweeënhalf uur die Dokic en Safina op de baan stonden weer op te kunnen maken voor een latertje hier in Melbourne, maar Roger Federer had weinig trek in een nachtpartij en maakte absoluut gehakt van Juan Martin del Potro, na één uur en twintig minuten spelen. Na afloop vroeg Jim Courier namens Channel-7 op de baan of Federer even de afkondiging wilde doen voor de televisieuitzending. De Zwitser deed dat met alle plezier. “Het is 23:45 uur, tijd om naar bed te gaan. Kijk morgen weer!” Dat zullen we zeker doen.